KanariePiet: mijn relatie met een DVP

[KanariePiet]

Mijn relatie met een DVP, deel 1:

Liefde is… Een klote iets. Ik sukkel onverwacht al weer enkele dagen met onverwerkte gevoelens voor een DVP, met wie ik een hele tijd geleden een ‘flikkerlichtrelatie’ heb gehad en die me nog steeds heel nauw aan het hart ligt. Ik kreeg haar de voorbije dagen maar niet uit mijn hoofd en besloot daarom mijn verhaal: ‘mijn relatie met een DVP’ maar eens neer te pennen, als deel van het verwerkingsproces.

Ik hoop mezelf er op deze manier aan te herinneren dat wat voorbij is, voorbij is voor een goede reden(en), dat ik dat zo moet laten en dat ik gewoon moet genieten van de vele mooie herinneringen aan mijn gewezen hartendief, die ik toch wel heb.

Dit is btw niet het verhaal van een groot financieel verlies (al had dat wel gekund), dit is ook niet het verhaal van een stukgelopen thuisrelatie (al had dat zeker ook gekund). Nee, dit is gewoon het verhaal van een kerel die zijn hart heeft gebroken omdat hij verliefd is geworden op een leuke meid, die jammer genoeg in een wereld werkt, waarin een normale relatie veel te moeilijk, zeg maar gerust onmogelijk bleek.

Zei die me kennen, weten uiteraard over welke meid het gaat, maar uit respect voor haar, zijn bepaalde details in mijn verhaal (de namen van de betrokkenen, de locaties en de tijdstippen) fictief. De rest van het verhaal is een waarheidsgetrouwe weergave van hetgeen er destijds gebeurd is.

Ik zou een heel boek kunnen schrijven over mijn stukgelopen relatie met mijn gewezen hartendief, maar ik heb het bij enkele pagina’s gehouden. Ik wou het verhaal eigenlijk eerst niet eens posten, maar toen dacht ik: het moest een andere persoon (er van uit gaand die iemand mijn emo gekrabbel wil lezen), die in een vergelijkbare situatie zit, maar eens kunnen verder helpen, so, here goes:


25/02/2014, 4u ’s morgens. Doodmoe en emotioneel totaal verward, verlaat ik Freude en maak ik me klaar voor een ritje van bijna 200km waarin ik nog een roller coaster aan emoties zal moeten verwerken. Het was de laatste keer dat ik mijn Roemeense, ondertussen al geruime tijd ex-furie, heb gezien. Al wist ik dat op dat moment nog niet.

We zijn ondertussen vele maanden en nog véél meer meiden verder, en ik dacht dat ik ‘Bea’ ondertussen uit hoofd, hart en Piet gekregen had, maar niets blijkt minder waar. Enkele recente intieme kamers met een look-a-like van mijn gewezen hartendief, hebben mij doen beseffen, dat ze me nog steeds veel doet en dat ze waarschijnlijk voor altijd een héél speciale plek in mijn hart zal innemen. Ik hunker er al weer enkele dagen enorm naar haar nog eens in mijn armen te kunnen nemen en weg te smelten in die grote, stralende ogen. Maar helaas. Het zal nooit meer gebeuren. Daarvoor is er te veel tussen ons misgelopen. Hoe is het toch ooit zover kunnen komen!?

Onze eerste ontmoeting dateert ondertussen alweer van meer dan een jaar geleden. Ik herinner het me als de dag van gisteren: Ik was in Freude aan het praten met Knabbel en Babbel en ik kreeg plots een gezellig, beetje mollig Roemeentje met stralende ogen en een al even stralende glimlach in het vizier. Ik stapte op haar toe en zou die dag al onmiddellijk 3 keer met haar op kamer belanden. De volgende dag schreef ik het volgende:

Nog geen 30 seconden na onze kennismaking (en zonder dat we 10 woorden hadden uitgewisseld) zaten we al in een zeteltje en werd ik overdonderd door de beste tongzoenen die ik in lange tijd heb gehad. Het duurde ook niet lang eer ik 2 naakte borsten in mijn hand had en eer mijn hand richting natte poesje werd gedirigeerd.

Enfin. Mijn goesting werd heel snel heel groot, dus ik liet Bea al snel een sleutel halen. Ik zou gisteren uiteindelijk 3 keer op een kamer belanden met Bea: 1 keer een half uur, 1 keer anderhalf uur en 1 keer 2 uur, goed voor enorm veel sex met een onwaarschijnlijk geile meid en voor 4 zalige orgasmes.

Werkelijk alles is gisteren de revue gepasseerd: zalig en overvloedig tongzoenen, uitstekende pijpbeurten, 2 befsessies, 69'n en uitbundig neuken in alle mogelijke posities en snelheden. Na een kleine pauze slaagde Bea er keer op keer in me in no time opnieuw geil te krijgen. Ik heb quasi constant een stijve Piet gehad. In onze 4 uur samen op kamer hebben we max 10 minuten gepraat.

Herhalingsgevaar: 200%. En liefst zo snel mogelijk eens.

Vanaf dan ging het héél snel: de bezoekjes aan Freude stapelden zich op, de kamergangen met mijn furie al evenzeer. De klik met dit schatje was enorm. Ze was zo puur, zo vrolijk, zo gezellig, zo… Ik was volledig weg van haar. Wekenlang bracht ik elk vrij moment door in Freude (Je moet btw weten dat mijn huwelijk in die tijd een enorme crisis, inclusief proefscheiding, doormaakte. Ik besef, nu zoveel tijd later, dat ik me toen daardoor uiteraard extra aan Bea vastklampte) en genoot ik met volle teugen van de beste, intiemste momenten die ik in jaren had gehad.

Al snel spraken Bea en ik ook buiten de club af en overnachtten we een eerste keer samen op hotel. Ik kreeg het moeilijker en moeilijker met de wetenschap dat mijn grote liefde anderen moest neuken voor geld, en zij bleek de stiel ook maar moeilijk aan te kunnen: ze werd geconfronteerd met het ene na het andere fysieke ongemak, had meer en meer alcohol nodig om de lange werkdagen door te komen en takelde al snel een beetje af, zowel fysiek als mentaal.

Al snel namen we dan ook de, op dat moment in onze ogen enige logische beslissing haar uit de club te halen en samen te gaan wonen. Ik zat in een proefscheiding, dus praktisch leek dat haalbaar. Zo gezegd, zo gedaan, en na een gezamenlijk laatste dagje in Freude, in het gezelschap van enkele kameraden, namen zowel Bea als ikzelf definitief afscheid van het saunaclubwereldje. Zo dachten we toch…

De ochtend na dat ‘laatste’ clubbezoek troffen we elkaar in haar thuisbasis in Duitsland. We waren heel onwennig, maar vastberaden om er iets van te maken. We stapten in de wagen, maar zouden 2 uur lang niet praten. Zo spannend was het avontuur dat we samen gingen beleven.

Eens in België aangekomen, liep het echter absoluut niet zoals verhoopt. Bea kon zich niet aanpassen aan haar nieuwe leven en mijn familie en (uiteraard) mijn bijna ex-vrouw konden er zich niet in vinden dat een Roemeense mijn kinderen zou opvoeden. Wat volgde, waren 5 emotioneel heel zware dagen, waarin bleek dat samenwonen in de lopende omstandigheden enorm moeilijk zou zijn. Uiteindelijk besloten we, met pijn in het hart en met tranen in de ogen, dat we te impulsief hadden gehandeld en dat de tijd niet rijp was om samen te wonen. En zo kwam het dat ik mijn schat onverwacht snel weer terug naar haar thuisbasis in Duitsland bracht.

We spraken af dat we elkaar buiten de club zouden blijven ontmoeten en dat we een nieuwe poging tot samenwonen zouden ondernemen als de tijd er wel rijp voor was. Ik zou in de tussentijd geen andere vrouwen neuken, iets wat ik de voorgaande weken ten andere ook al niet meer gedaan had.

Ik heb die situatie een tijdje volgehouden, maar de mislukte poging tot samenwonen woog zwaar door. Er was duidelijk iets veranderd tussen Bea en mij. Het clubleven viel haar daarenboven fysiek en mentaal steeds zwaarder en onze ontmoetingen buiten de club waren eigenlijk niet meer dan een aaneenschakeling van klaagzangen.

Na het zoveelste uitje in Duitsland, kregen we een zware ruzie over geld. Ik ga geen details geven, maar het was een typisch DVP verhaal: zij vroeg mij (toen voor de eerste keer btw!) om geld om haar familie te helpen, en ik weigerde. Tijdens de ruzie vielen zware woorden en op dat moment brak er iets bij mij. Was Bea dan toch net als al die andere DVP’s (iets waar collega ijsberen mij al weken voor aan het waarschuwen waren) en was ze gewoon uit op mijn geld? Ik wist het toen niet en ik weet het eigenlijk nog steeds niet, maar… toen voelde het in ieder geval even zo aan.

Die avond nam ik dan ook boos afscheid van Bea en trok ik naar Magnum, waar ik voor het eerst sinds lang met andere meiden zou neuken. Was het goede seks? Niet bepaald. Voelde ik me na afloop beter? Ook dat niet, maar het was toch een belangrijke stap, want de ‘relatie’ met Bea woog zwaar en moest eindigen, zo besefte ik, en nu zou ik emotioneel snel afstand van haar kunnen nemen. Of zo dacht ik toch...

Meer veranderingen waren op komst: Bea ruilde, niet lang na onze ruzie, het gemoedelijke Freude in voor feesttent LR. Ik zag het met lede ogen aan, want werken in Freude was haar fysiek al te zwaar, wat zou dat dan worden in LR, waar ze nog veel langere werkdagen zou moeten maken en waarschijnlijk ook veel meer kamers zou moeten draaien.

Nu ze in LR werkte, werd het plots ook moeilijker en moeilijker om met Bea af te spreken buiten de club. Gevolg: ik ging haar terug in de club zelf bezoeken en bleef tussendoor afwisselen met bezoekjes aan andere clubs. Ik had nog steeds enorm veel gevoelens voor Bea, maar enkel met haar kameren? Nee, dat zat er niet meer in. Daarvoor had de gelddiscussie teveel kapot gemaakt.

Deze nieuwe situatie liep relatief goed tot ergens begin september. Toen zou zich een nieuw incident voordoen: als ik in Freude of LR rondhing, wou Bea altijd alleen maar met mij kameren, en wou ze dat ik er ook alleen voor haar was. Met andere meiden in LR kameren, hoefde voor mij niet, maak ik wou wel de nodige tijd met mijn kameraden kunnen doorbrengen. Dat leverde regelmatig verhitte discussies op tussen Bea en mij, zo ook op die ene dag begin september. Het kwam toen tot een héél zware ruzie en het was een wonder dat ik die dag toch enkel met haar kamerde.

Die dag was er echter nog meer tussen ons gebroken, dan tot dan al het geval was, en in het daaropvolgende weekend zou het plots tot een eerste volledige breuk komen. Bea zou voor enkele weken naar Roemenië vertrekken en vroeg me aan de telefoon of ik haar vliegtuigticket kon betalen.

Dit was de 2de keer in onze ‘relatie’ dat ze me om een financiële gunst vroeg. Hoe klein deze gunst ook was, zo vlak na een héél stevige ruzie, wou ik haar plots niet helpen met dat ticket. Gevolg: een nieuwe vlammende ruzie via de telefoon, die zorgde voor het einde van onze ‘relatie’. En Bea: die annuleerde haar trip naar Roemenië.

De daaropvolgende dagen verweten we elkaar via WhatsApp voor het vuil van de straat en zat ik in dubio. Ging ik nu weg blijven uit LR of ging ik zo snel mogelijk terug om in Bea ‘haar’ club met andere meiden te neuken en het definitieve einde van mijn ‘relatie’ met Bea te bewerkstelligen? Het is dat 2de geworden.

Zo gezegd zo gedaan en exact 1 week na het einde van mijn ‘relatie’ met Bea, stond ik al weer in LR. Een emotioneel verwarrende dag en 3 kamergangen met andere meiden later, dacht ik dat ik volledig klaar was met Bea. Of was ik dat niet?


Wordt zo dadelijk vervolgd in deel 2

[KanariePiet]

Mijn relatie met een DVP, deel 2:

Zo gezegd zo gedaan en exact 1 week na het einde van mijn ‘relatie’ met Bea, stond ik al weer in LR. Een emotioneel verwarrende dag en 3 kamergangen met andere meiden later, dacht ik dat ik volledig klaar was met Bea.

Of was ik dat niet? Natuurlijk niet! Eind september kwam het tijdens een zoveelste bezoek aan LR al weer tot een verzoening, een verzoening die echter van korte duur was, want reeds begin oktober barste de bom opnieuw (nieuwe geld issue), kamerde ik in LR met Bea haar beste vriendin en stuurde ik zo nogmaals aan op een definitieve breuk.

Ik zou LR de daaropvolgende weken niet meer bezoeken (maar vernam wel van kameraden dat Bea steeds haar uiterste best deed hen op kamer te krijgen om mij het hart uit te halen), maar ik miste het clubje uiteindelijk te hard, en begin november stond ik er dan toch weer.

Ik zou de club in november een 5-tal keer bezoeken, maar in deze periode was Bea er zelden aanwezig. Bleek dat het werken in de club haar toch teveel was geworden, waardoor ze langere tijd af en aan thuis zat met fysieke ongemakken.

Ik genoot in november met volle teugen van (de meiden in) LR, maar er knaagde iets. Hoezeer we elkaar de voorbije weken het hart ook hadden uitgehaald: ik voelde blijkbaar nog steeds héél veel voor Bea en het idee dat ze zware, fysieke problemen had, stoorde me enorm.

Ik kreeg echter van meerdere andere Roemeense meiden te horen dat Bea niet de persoon was, die ik er in zag. Ze zou een zigeunervriend hebben in Roemenië en al haar zuurverdiende centjes aan hem geven. In het jaar dat ik Bea van dichtbij heb gekend, heb ik daar, buiten die roddels, nooit indicaties voor gekregen (en je weet wat ze zeggen: alle Roemeentjes liegen…), maar toch: de twijfel was gezaaid en die zou nooit meer volledig uit mijn hoofd verdwijnen.

Zou ik Bea bellen? Of was het inderdaad een leugenachtige bedriegster die mijn tijd en mijn medelijden niet waard was? Na veel wikken en weken nam ik begin december toch terug contact op met Bea en wat bleek: ondanks de fysieke ongemakken, zou ze het werk hervatten. Ze had immers dringend geld nodig. Ik sprak met haar af in de club, niet wetende hoe de hernieuwde kennismaking zou verlopen.

Tegen alle verwachtingen in (hoewel, ik had gewoon beter moeten weten), verliep die dag zalig: Bea was door haar fysieke ongemakken zwaar vermagerd, maar ze zag er stralend uit. We zouden geen minuut van elkaars zijde wijken en we zouden 4 uur lang de best denkbare goedmaak seks hebben. De twijfels over een eventueel Roemeens vriendje? De voorbije ruzies en breuken? Het maakte allemaal niet uit. Ik reed die dag dolgelukkig naar huis en ik was emotioneel weer volledig verloren.

De daaropenvolgende weken stonden weer volledig in het teken van Bea. Of toch ook weer niet helemaal. Bea was veranderd: een deel van de vrolijke, spontane meid van weleer was niet meer, en hoewel ik weer enorm veel voor haar voelde, was het toch niet meer zoals voorheen, en bleef ik in tegenstelling tot maanden eerder, na onze eerste kennismaking, dit keer wel nog andere clubs bezoeken en andere meiden neuken. We hebben nog heel leuke momenten beleefd, zowel in LR als er buiten, maar helemaal hetzelfde als voorheen is onze ‘relatie’ nooit meer geworden...

Eind december trok Bea dan voor 3 weken naar Roemenië. Ik miste haar enorm hard, maar kon het toch niet laten andere clubs te bezoeken. Desalniettemin was ik dolgelukkig toen ze midden januari terugkeerde naar LR. Ergens in Roemenië is er echter iets gebeurd, waardoor ze een groot deel van haar overblijvende vrolijkheid en puurheid heeft achter gelaten. Problemen met de familie? Of problemen met het eventuele Roemeense vriendje? Ik weet het niet, maar dat laatste idee zou meer en meer door mijn hoofd beginnen spoken. De twijfel, gezaaid door mijn Roemeense ‘vriendinnen’ werd steeds groter.

Ik zou Bea tot midden februari desondanks nog regelmatig bezoeken, maar deze meid was in bijna niks meer de meid waar ik destijds op verliefd was geworden. De seks met haar bleef buitengewoon goed, maar de tijd tussen de kamergangen door of uitstapjes buiten de club, vielen keer op keer zwaar tegen.

Op 24/02/2014 trok ik dan eerder onverwacht voor de zoveelste keer dat jaar naar LR voor wat een heel vreemde dag zou worden. Ik had initieel gepland die dag naar DV én Magnum te gaan, maar in DV kreeg ik Bea maar niet uit mijn gedachten, dus ik reed door naar LR, waar ik haar verraste met mijn komst.

Het was een aankomst in mineur, want Bea had net afgesproken om een uurtje met een andere ijsbeer op kamer te gaan. Eigen schuld, dikke bult. Had ik haar maar moeten laten weten dat ik onderweg was hé.

Ik installeerde me in de bar en wachtte ongeduldig op mijn schat: bij haar terugkeer vlogen we elkaar onmiddellijk in de armen en de daaropvolgende 6 uren was daar voor het eerst sinds lang bij momenten terug de vrolijke meid waar ik destijds op verliefd was geworden. Waar had ze toch zo lang gezeten en waarom was ze nu plots weer daar!? We hadden 1 van onze beste kamergangen ooit en smeedden plots weer wilde plannen voor de toekomst. Al mijn twijfels over onze ‘relatie’ en het eventuele Roemeense vriendje leken te verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Tot… ik na de kamergang even wou praten met een collega ijsbeer. Zo gezegd, zo gedaan. Bea zou in de bar op me wachten. Al snel kregen de collega ijsbeer en ik het gezelschap van 2 Bulgaartjes en uit gewoonte, legde ik mijn hand op 1 van de meiden haar billen. Net als in een aflevering uit Mooi en Meedogenloos, stapte Bea net op dat moment het restaurant binnen, zag het relatief onschuldige tafereel aan en stormde razend weg.

Blijkbaar vond ze het, na onze héél intieme kamer, niet kunnen dat ik al zo snel een andere meid aanraakte. Ik haar snel achterna, maar nog voor ik pap had kunnen zeggen, had Bea al een Aziaat aan de haak geslagen, met wie ze op kamer trok. Ik bleef verbouwereerd achter. Wat was er nu net gebeurd!?

Ik wachtte Bea op na haar kamergang en wat volgde was onze ergste ruzie tot dan. Ik weet niet meer hoe, maar op de één of andere manier hebben we het toch kunnen uitpraten en zijn we die avond nog een 2de keer samen op kamer beland, voor een opnieuw héél intieme kamer.

Ik reed die nacht uiteindelijk smoorverliefd naar huis, maar de volgende dag zette ik alles nog eens op een rijtje en besefte ik dat de meid waar ik destijds op verliefd was geworden, nooit zo gehandeld zou hebben, erger nog, ik besefte dat die meid volledig verdwenen was. Dit was niet meer ‘mijn’ Bea.

Ik besloot dan ook opnieuw een tijdje afstand te nemen van Bea, en mijn gedachten en gevoelens eens grondig te ordenen. Ik verzon een excuus: ik moest voor x weken voor mijn werk naar het buitenland.

Ik wou LR langere tijd mijden en ik ging proberen mijn emoties en mijn verwachtingen op een rijtje te krijgen. Bij een volgend weerzien zou ik moeten weten hoe het verder moest: de ‘relatie’ nog een kans geven of er eens en voor altijd een einde aan maken.

Zo ver zou het echter nooit komen. Eind maart troffen enkele collega ijsberen Bea in LR en ze vroegen haar of ik later op de dag ook naar LR zou komen. Zij: “ah nee, dat kan niet, want die zit in het buitenland”. De ijsberen: “die zit zeker niet in het buitenland, die zit momenteel met zijn wingman in SS”.

Ik zat op dat moment inderdaad in SS, en kreeg plots het ene razende Appje na het andere. Uitvluchten zoeken had duidelijk geen zin, dus ik gaf toe dat ik in een andere club zag. Ik bekende ook dat ik al weken zat te worstelen met mijn gevoelens en dat ik Bea daarom al langere tijd als een laf kieken meed.

We spraken af alles een weekje te laten bekoelen en daarna buiten de club af te spreken om alles uit te praten en te zien wat er nog te redden viel. Door omstandigheden kon ik me echter niet aan die afspraak houden, en toen ik dat telefonisch meldde aan Bea, kwam onverwacht opnieuw een ‘ik heb geld nodig verhaal’.

Bea sukkelde meer en meer met haar fysieke gezondheid en ze had dringend (veel) geld nodig om zich in Roemenië te laten verzorgen. Ze vroeg mij daarbij om hulp. Ik wou haar, na alles wat er de voorbije maanden gebeurd was, na de twijfels over een eventueel Roemeens vriendje, na het uitlekken van mijn bezoeken aan andere clubs… echter niet helpen, hoewel ik wist dat haar fysiek inderdaad zwaar had geleden onder het clubleven.

Ik stelde voor (goed wetende dat ze hier niet op in zou gaan), dat ze naar België kwam en zich daar zou laten verzorgen. Zoals verwacht, wees Bea dit aanbod af en vroeg ze me een laatste maal of ik haar geld wou geven, zodat ze zich in Roemenië kon laten verzorgen. (op dat moment geloofde ik voor de eerste keer echt dat ze een Roemeens vriendje had en enkel uit was op mijn geld, bewijzen heb ik daar echter nooit voor gehad).

Ik maakte een hart van mijn steen en weigerde. Bea smeet de telefoon dicht en… dat is het laatste wat ik van haar gehoord heb. 25/02/2014 bleek dus ons laatste dagje samen te zijn geweest en eerlijk is eerlijk, toen ze de telefoon dicht smeet, viel er plots een enorme last van mijn schouders af.

Ik heb het vervolgens een paar dagen heel moeilijk gehad, maar ik deed gewoon verder waar ik ondertussen al een tijdje mee bezig was: ik bezocht club na club en neukte nieuwe meid na nieuwe meid, iets waar ik tot op heden nog steeds niet mee gestopt ben.

Ik was er van overtuigd dat alle gevoelens voor Bea nu finaal verdwenen waren. De ruzies, de twijfels over haar oprechtheid, mijn eigen gedrag… Dit kwam nooit meer goed. Beetje bij beetje verdween Bea volledig uit mijn gedachten. Maandenlang heb ik niet meer aan haar gedacht.

Tot… ik recent op kamer belandde met een meid die mij qua vrolijkheid en tederheid enorm deed terugdenken aan Bea in de eerste weken dat ik haar heb leren kennen. En plots waren die gevoelens voor Bea toch weer daar. Op dat moment besefte ik, dat die gevoelens nooit meer zullen weggaan. Wat er ook allemaal tussen ons is gebeurd, waar ik ook aan twijfel, hoe hard we elkaar het hart ook hebben uitgehaald: ze zit in mijn hart en ze zal daar nooit meer uit verdwijnen.

Ga ik nog iets met die gevoelens doen? Nee. Daarvoor is het water tussen ons beiden veel te diep geworden. Ik zal gewoon moeten aanvaarden dat ik Bea op de verkeerde moment op de verkeerde plaats heb leren kennen. Hadden we elkaar in het normale leven leren kennen, had het misschien iets kunnen worden, nu zal het jammer genoeg blijven bij de wetenschap dat we samen toch vele mooie momenten hebben gehad en dat ik voor de rest van mijn leven zal kunnen genieten van de vele, mooie herinneringen aan Bea en mij.

Ik schrijf hier en nu dat het tussen Bea en mij definitief voorbij is, daarbij geruggesteund door de wetenschap dat het ondertussen tussen mevrouw KanariePiet en mijzelf al weer een tijdje terug volledig snor zit, maar toch… zeg nooit nooit. Dat heeft het voorbije jaar al wel dubbel en dik aangetoond!


Voilà. Hopelijk heeft iemand iets aan dit verhaal, en zo niet, heeft het mij toch eens deugd gedaan deze leerrijke ervaring op papier te zetten. En daar was het mij toch vooral om te doen!

[KanariePiet]

Epiloog: heeft Bea ooit echt van mij gehouden? Ik denk het wel. Meer zelfs, ik ben er zeker van. Is Bea haar hart ook gebroken geraakt? Ook daar ben ik zeker van. Ik geloof echt dat het 'ware liefde' was tussen ons beiden. Dat besef maakt het mislukken van de relatie net zo moeilijk om dragen. Maar bon, het is wat het is. Liefde en relaties in het saunaclubleven: het kan, maar het is oooooh zo moeilijk. Dus mijn raad is: begin er gewoon niet aan, dat kan je véél hartzeer besparen!!.

[Pistol Pete]

Mooi en goed geschreven verhaal, leest lekker weg hoewel de ervarener ijsbeer hier geen advies nodig heeft.

Een vraag (en antwoord) komt bij mij boven:

Hoeveel verdient een DVP in LR? In ieder geval meer dan genoeg om een ticket van 50 a 200 euro te kopen of om een familelid in het straatarme achterland van Roemenie te verzorgen.

[KanariePiet]

Mooi en goed geschreven verhaal, leest lekker weg hoewel de ervarener ijsbeer hier geen advies nodig heeft.

Een vraag (en antwoord) komt bij mij boven:

Hoeveel verdient een DVP in LR? In ieder geval meer dan genoeg om een ticket van 50 a 200 euro te kopen of om een familelid in het straatarme achterland van Roemenie te verzorgen.

Ik heb zelf ook nooit gesnapt hoe het mogelijk was dat ze toen zo dringend dat geld nodig had. Waar waren al haar de voorgaande maanden zuurverdiende centjes naar toe? Wat ging ze in Roemenie uitspoken zonder centjes? Enzovoortenzoverder. Hoewel ik nooit volledig geloofd heb (willen geloven heb...) in een Roemeens vriendje, waren er wel vaker van die vreemde situaties. Kwam het wederzijds vertrouwen uiteraard niet ten goede en is voor mij dan ook DE reden waarom een relatie met een meid uit het milieu zoooo moeilijk is...

[Bluebear]

Ik heb zelf ook nooit gesnapt hoe het mogelijk was dat ze toen zo dringend dat geld nodig had. Waar waren al haar de voorgaande maanden zuurverdiende centjes naar toe? Wat ging ze in Roemenie uitspoken zonder centjes? Enzovoortenzoverder. Hoewel ik nooit volledig geloofd heb (willen geloven heb...) in een Roemeens vriendje, waren er wel vaker van die vreemde situaties. Kwam het wederzijds vertrouwen uiteraard niet ten goede en is voor mij dan ook DE reden waarom een relatie met een meid uit het milieu zoooo moeilijk is...

Ze hebben altijd geld nodig, want dat wordt geeist door familie of gewoon hebzucht. En wat is er mooier en slimmer dan een stuk of 10 ijsberen zo aan een lijntje te hebben die je evt. geld geven voor "nothing"? Ze proberen dit spel te spelen. Sommigen slimmer dan anderen, sommigen pas na een lange tijd, sommigen beginnen op dag 1 al te smeken. Iemand in zijn beurs kijken is het moeilijkste wat er is. Je weet niet wat ze maakt als jij er niet bent.
Zielig spelen en de zaak manipuleren, dat is wat er gebeurd. Ze hebben de hele dag de tijd om dit te bedenken. Ik kende een situatie waar een kapotte telefoon van hand tot hand ging om te spelen tegen hun klant dat ze een nieuwe telefoon nodig hadt. Met kapot schermpje en zo. Heel wat beren zagen dat het niet meer te repareren was en kochten een nieuwe. Scam geslaagd. Roemeens trucje.
Geld waar je niks voor hoeft te doen, het ideale scenario. De beste klant van een DVP, is een verliefde klant. Knoop dat laatste goed in je oren.

[Badslippers]

Tussen alle haat, ruzie en liefde zullen er zeker oprechte gevoelens van liefde of sympathie zijn geweest. Dat bleek wel uit het feit dat jullie beiden met een ander de koffer indoken. Uhhh, hoe bedoel je? Dat klinkt paradoxaal. Zo'n wraak-actie komt toch alleen voort uit teleurstelling? De gevoelens waren oprecht en toch werd je besodemieterd. Dat voelt nooit goed dus de ander pijn doen omdat zij/hij jou heeft pijn gedaan.

Gelukkig een beknopt verhaal dat snel weg leest zodat we weer over kunnnen gaan tot de orde van de dag.

Wil je echter een definitieve plaats krijgen in dit "Sticky Topic", moet je nog 22 afleveringen schrijven. Bovendien moet je verhaal dermate verslavend zijn dat ijsberen de afleveringen printen om ze vervolgens op hun gemak, voor het slapen gaan te lezen. Tevens moeten ze hunkeren naar elke volgende aflevering. Deze 2 schrijvers gingen je voor met hun drama. Gelieve aansluiten in deze rij. Ik heb er alle vertrouwen in dat je het gaat halen.
https://www.ijsberenforum.com/forum/...n-DVP-de-story!
https://www.ijsberenforum.com/forum/...K-dame-De-Soap

[deket]

Blijkbaar zijn de namen, locaties en nationaliteit wel erg veranderd. Iedereen die je kent weet over wie het gaat.
Voor de niet zo goede verstaander Kanariepiet heeft in kontext van discretie ook de namen van de clubs veranderd.
En je weet dat ik slecht geplaatst was om je raad te geven, immers heel veel herkenbaar.pot zou de ketel verwijten.
Heb de indruk dat het nu wel goed komt hoewel je voornemens telkens om minder te clubben,,,,,?

[KanariePiet]

Inderdaad. Nogmaals: Freude en LR zijn bewust fictief gekozen namen. De clubs waar alles zich in het echt heeft afgespeeld, vernoem ik niet in mijn verhaal. Voor de duidelijkheid dus nog 1 maal: mijn gewezen hartendief heeft nooit in Freude of LR gewerkt! Bedoeling was, en is, haar, ondanks al het gebeurde, een zekere privacy te gunnen!

[CCR5d32]

Ik weet wel over wie het gaat en dank voor je mooie verhaal...
En ben maar blij dat het niet Prinses Lavinia GT was die met je samen wilde wonen, hotels indook en geld vroeg anders had je nu misschien echt onder een brug geslapen

[KanariePiet]

Gelukkig een beknopt verhaal dat snel weg leest zodat we weer over kunnnen gaan tot de orde van de dag.

Wil je echter een definitieve plaats krijgen in dit "Sticky Topic", moet je nog 22 afleveringen schrijven. Bovendien moet je verhaal dermate verslavend zijn dat ijsberen de afleveringen printen om ze vervolgens op hun gemak, voor het slapen gaan te lezen. Tevens moeten ze hunkeren naar elke volgende aflevering. Deze 2 schrijvers gingen je voor met hun drama. Gelieve aansluiten in deze rij. Ik heb er alle vertrouwen in dat je het gaat halen.
https://www.ijsberenforum.com/forum/...n-DVP-de-story!
https://www.ijsberenforum.com/forum/...K-dame-De-Soap

Ik heb mijn verhaal heel bewust zo beknopt mogelijk gehouden. Ik had gerust ook 22 al dan niet beklijvende afleveringen kunnen schrijven, want niet vergeten, mijn 'flikkerlichtrelatie' heeft ongeveer een jaar aangesleept en daarin zijn nog veel meer dingen gebeurd dan ik heb neergeschreven, zowel positieve als negatieve. Ik had er echter geen nood aan om alle details neer te schrijven, dus ik heb bewust gekozen voor een beknopter verhaal, waarin ik enkel de scharniermomenten heb neergepend.

Ik heb bewust gewacht met het schrijven van dit verhaal tot ik er zeker van was dat er geen vervolg meer zou komen. Nu ja, ik heb het hierboven ook al geschreven: zeg nooit nooit... Als er toch nog ooit iets gebeurt tussen mij en mijn hartendief, zal het hier sowieso neergepend worden.

[de duisburg spesjalist]

Inderdaad. Nogmaals: Freude en LR zijn bewust fictief gekozen namen. De clubs waar alles zich in het echt heeft afgespeeld, vernoem ik niet in mijn verhaal. Voor de duidelijkheid dus nog 1 maal: mijn gewezen hartendief heeft nooit in Freude of LR gewerkt! Bedoeling was, en is, haar, ondanks al het gebeurde, een zekere privacy te gunnen!

kp ik weet de club waar het zich heeft afgespeeld over gens je kan de dame totaal niks verwijten je was er immers zelf bij verliefd worden op een dvp en haar dan nog betalen ook noem ik geen liefde wordt wakker kerel. en ik ben zelfs ook een aantal keren verkikkerd op een dvp geweest soms even verliefd ma als ze wouwen dat ik langer op de kamer bleef betaalde ik er niet voor . zelfs enige dagen op bloemendaal vertoeft met een dvp geheel kosteloos . voorbeeldje gisteren in phg een dvp waar ik een aantal keren mee in lr gekamerd heb herkende mijn spontaan en wist zelfs mijn naam nog en dat kom niet door die 150 euro die ik in totaal aan haar besteed heb . als je respect voor ze toon kom er geregeld wat leuks uit of je dat nu liefde moet noemen

[Eddy_V]

Ik was het eerst niet van plan, maar in reactie op dds dan toch, want dat KanariePiet goed wist waar hij mee bezig was, dat hoef je hem niet te vertellen..
Mijn visie als gevoelsmens met zo nu en dan de neiging tot (teveel) oprechte interesse in een dame:
Laten we het houden op wederzijds respect en een tijdelijk gevoel van liefde in wereld vol leegte...
Volgens mij hebben ook veel van de meisjes daar behoefte aan.
Maar zodra het thuisfront en vrienden in beeld zijn..dan is het daar waar zij werkelijk thuis horen.

[de duisburg spesjalist]

Ik was het eerst niet van plan, maar in reactie op dds dan toch, want dat KanariePiet goed wist waar hij mee bezig was, dat hoef je hem niet te vertellen..
Mijn visie als gevoelsmens met zo nu en dan de neiging tot (teveel) oprechte interesse in een dame:
Laten we het houden op wederzijds respect en een tijdelijk gevoel van liefde in wereld vol leegte...
Volgens mij hebben ook veel van de meisjes daar behoefte aan.
Maar zodra het thuisfront en vrienden in beeld zijn..dan is het daar waar zij werkelijk thuis horen.

dank u edy v mooi verwoord je kies de juiste woorden ma geloof mij het draait niet altijd om de euros

[Picasso 1]

Bea sukkelde meer en meer met haar fysieke gezondheid en ze had dringend (veel) geld nodig om zich in Roemenië te laten verzorgen. Ze vroeg mij daarbij om hulp. Ik wou haar, na alles wat er de voorbije maanden gebeurd was, na de twijfels over een eventueel Roemeens vriendje, na het uitlekken van mijn bezoeken aan andere clubs… echter niet helpen, hoewel ik wist dat haar fysiek inderdaad zwaar had geleden onder het clubleven.

Ik stelde voor (goed wetende dat ze hier niet op in zou gaan), dat ze naar België kwam en zich daar zou laten verzorgen. Zoals verwacht, wees Bea dit aanbod af en vroeg ze me een laatste maal of ik haar geld wou geven, zodat ze zich in Roemenië kon laten verzorgen. (op dat moment geloofde ik voor de eerste keer echt dat ze een Roemeens vriendje had en enkel uit was op mijn geld, bewijzen heb ik daar echter nooit voor gehad).

Hoezo heb je geen bewijzen? Je creëerde immers zelf al het bewijs: ze wees je aanbod voor hetgeen wat ze je zei nodig te hebben af, namelijk verzorging en bleef aandringen op het middel ertoe, namelijk geld; kortom, ze verkoos geld boven verzorging terwijl ze bij jou aangaf dat het haar om de verzorging ging. Hoeveel bewijs heb je nou eigenlijk nodig?


Wat betreft de rood gedrukte stukken tekst hierbij een welgemeende quote:

Bovendien moet je verhaal dermate verslavend zijn dat ijsberen de afleveringen printen om ze vervolgens op hun gemak, voor het slapen gaan te lezen.

De enige print die ijsberen nodig hebben is bovenstaande 'stupids' quote.

[sofaking]

Het is nu eenmaal moeilijk om rationeel te blijven redeneren als het vrouwen betreft die je hartje klippetiklop doen gaan en de chemie in je hersenen drastisch verstoren. "Stupid" zal dan wel ingebakken zijn in de natuur van de man. Misschien is die stupidity wel een evolutionair voordeel, wie weet. (Misschien niet voor de verliefde, maar voor wie er misbruik van weet te maken.) Hoe heeft de mensheid anders al zo lang kunnen blijven bestaan ?

[Bluebear]

Hoezo heb je geen bewijzen? Je creëerde immers zelf al het bewijs: ze wees je aanbod voor hetgeen wat ze je zei nodig te hebben af, namelijk verzorging en bleef aandringen op het middel ertoe, namelijk geld; kortom, ze verkoos geld boven verzorging terwijl ze bij jou aangaf dat het haar om de verzorging ging. Hoeveel bewijs heb je nou eigenlijk nodig?

Is er dan geeneen eerlijke DVP? Generaliseren heet dat, geloof ik. Ha, kom op, eentje dan?

relationship-honesty-girlfriend-Overly-Attached-Girlfriend-197269.jpg

[uurtje]

Die, die ik ken, zijn het niet. Ik zou zelf ook een verhaal zoals hierboven staat kunnen neerpennen. Ik doe het niet.... Alles is al gezegd.....hoop....verleden....vertrouwen, wantrouwen, seks als goedmakertje, seks als oorzaak voor ruzie.....en wantrouwen....leugens die ontkend worden....waarheid verdraaien en en en en ......het is een fucking rollercoaster......en als je denkt alles gehad te hebben.......dan begint het weer...... het is een vloek.....het streven naar een droom.....een verslaving, een roeping en en en .......

[deket]

Indien je denkt dat vrouwen in de zogenaamde "normale"beroepen altijd eerlijk zijn denk dan maar vlug iets anders. Zij kennen onee zwakke punten en maken daar, indien ze mooi zijn, geraffineerd misbruik van, kortom zij zijn het sterke geslacht.
@picasso, gevoelens hebben heeft niets met nuchter denken te maken. Liefde is geen exacte wetenschap en gelukkig maar.
niet alles hoeft rationeel te verklaren zijn.

[Nedlovefkk]

Dapper om je verhaal te doen KP. Hopelijk zit je weer lekker rustig in het ijsberenvelletje

[Picasso 1]

@picasso, gevoelens hebben heeft niets met nuchter denken te maken. Liefde is geen exacte wetenschap en gelukkig maar.
niet alles hoeft rationeel te verklaren zijn.

Dat iemand zijn hart volgt kan ik alleen maar toejuichen. Echter, verzachtende omstandigheden aanvoeren voor harde leugens en deze deels goed praten heeft niets te maken met je hart volgen maar is niks anders dan jezelf in de maling nemen.

Maar het moge helder zijn dat het voor erg veel mensen niet meevalt om de waarheid te omarmen.

[P11111]

Ik heb enigszins de indruk dat deze patiënt dringend professionele hulp nodig heeft. Maar misschien vergis ik mij.

Met een vorm van aandachttrekkerij hier telkens publiekelijk roepen dat-ie minder wil gaan cluppen en vervolgens weer ''gewoon" gemiddeld acht dagen per week allerlei clubs gaat bezoeken, en soms zelfs meerdere op één dag, is op zijn zachtst gezegd niet helemaal normaal. Eigenlijk volkomen absurd.

Ik gun de man een spoedige en succesvolle behandeling om van zijn verslaving af te komen en hoop dat hij daarna een deel van zijn overschot aan vrije tijd op een meer verstandige en zinvollere wijze gaat invullen. :smile:

[sofaking]

I know. Ook is het me helder dat het vervolgens niet meevalt om mensen met de harde waarheid te confronteren.

Maar zo'n club op zich is toch juist een vlucht uit de werkelijkheid naar een erotische fantasie ? Voor mij is het dat wel denk ik. Ik projecteer dus maar.
Als dat te frekwent gebeurt dan worden werkelijkheid en fantasie misschien wel samengesmolten.
Het lijkt me moeilijk om niet van de wereld te geraken als je zo vaak ondegedompeld wordt in een erotisch paradijs. De andere kant weet daarentegen goed waar de klepel hangt.

[Picasso 1]

Maar zo'n club op zich is toch juist een vlucht uit de werkelijkheid naar een erotische fantasie ? Voor mij is het dat wel denk ik. Ik projecteer dus maar.

Klopt, lijkt me heel volwassen dat bezoekers dat besef hebben. Je geeft hiermee eigenlijk aan dat jij niet in de lange rij staat van het plaatje maar dat je het in het juiste perspectief weet te plaatsen

[rob45]

Ik heb enigszins de indruk dat deze patiënt dringend professionele hulp nodig heeft. Maar misschien vergis ik mij.

HULP ? ZEKER MAAR DAN WEL VAN EEN DOORGEWINTERDE DVP

Met een vorm van aandachttrekkerij hier telkens publiekelijk roepen dat-ie minder wil gaan cluppen en vervolgens weer ''gewoon" gemiddeld acht dagen per week allerlei clubs gaat bezoeken, en soms zelfs meerdere op één dag, is op zijn zachtst gezegd niet helemaal normaal. Eigenlijk volkomen absurd.

HMMM,INDERDAAD WEL WAT VEEL, MAAR ER ZIJN MEER VEELPEGERS OP DIT FORUM EN IK WEET HET BIJNA ZEKER DAT OOK KP DE BEKENDE PERIODE VAN CLUBMOEHEID ZAL KRIJGEN.

Ik gun de man een spoedige en succesvolle behandeling om van zijn verslaving af te komen en hoop dat hij daarna een deel van zijn overschot aan vrije tijd op een meer verstandige en zinvollere wijze gaat invullen. :smile:

ER IS MAAR EEN SUCESVOLLE BEHANDELING MOGELIJK EN DAT IS DRIE CLUBS PER DAG BEZOEKEN A 7 UUR PER CLUB MET DRIE UUR SLAAP.
OOK DIEN JE PER CLUB MINSTENS DRIE KEER TE KAMEREN EN VOILA, HIJ SLIJT ER VANZELF AF.
SLAAPTEKORT,CLUBMOEHEID EN PURE SLIJTAGE ZULLEN HET CLUBBEN VANZELF DOEN MINDEREN.