De Lemierse Inquisitie
Na een korte nachtrust direct een inquisitie van de hotelier over mijn verblijf en discussie of ik om half 11 nog
goede morgen mocht zeggen; ik vond van wel. Mijn
collega was al naar huis wist de zichzelf goed informerende hotelier te melden. Zat er niets anders op dan om van het hotel naar de auto te lopen. Dat wij inmiddels kunnen liegen als
Roemeentjes daar was de beste man niet tegen opgewassen. Hasta la Pasta belde me op moment dat ik de toko verliet en kon mij wel even ophalen om me bij mijn auto te brengen, super! Terwijl de zon mijn voorruit al wat ontdooide liepen we nog even de opties die we voor vandaag hadden na. Yin Yang zou pas om 13:00 open gaan. Alles rondom Dortmund zoals LuLo of Neby was met 180km op de kaart toch iets te gortig. Middagje in Samya werd hem ook niet, Babylon beidde geen zin in. Met een gezonde trek naar eerst een fatsoenlijk ontbijt werd de navigatie richting Kaarst gezet. “Goede keuze!”, kreeg ik nog per sms van ons inmiddels ex-jarige job, die helaas niet meer aanschoof.
Koers naar Kaarst. Werd voor de deur al opgewacht en kon de voiture recht voor de deur parkeren. Niet voorbereid had ik geen kortingskaartjes bij me en zo lapten we beiden 60 flappen alvorens we aan het ontbijt mochten deelnemen. Ondanks dat we beide zeiden bekend te zijn werd ons nog eens duidelijk gemaakt hoe het prijsbeleid zat. Omgekleed en boven wat roerend ei besteld. De vroege dames gepasseerd en Andrea (ex-HP) afgewimpeld en op zoek naar een koffie en een sigaret.
De badslippers zoektocht
Ik zat duidelijk in een iets lager tempo deze dag dan mijn maat dat was te merken. Kwam later aan in Kaarst. Hij was al ijsbeer en ik had mijn jas nog aan. Dat had nog wel een reden; namelijk de
badslippers zoektocht. In een party zo’n maand of twee terug was ik gaan douchen alvorens een kamer met Patty. Zij wachtte aan het einde van de gang in kamer 15 en ik ging nog even douchen bij de blauwe geblokte douches. Een vriendelijke jongeman met klepstomaniche inslag, kon zijn driften niet in bedwang houden en moest mij mijn geliefde badslippers ontvreemden. Ter plets verbijsterd, ontdaan, maar vooral rouwend moest ik de keuze maken. Liet ik de dame alleen op kamer terwijl dit langzaam in de papieren liep, de andere optie was om een stel badslippers van $4 te laten lopen. Ik vind wel weer nieuwe dacht ik toen ik in een setje wat verwaarloost als een gebruikte snol op de grond achter gelaten was; nat, vies en eenzaam in de douche tegenover de kino. Krokodillen tranen rollend over de wangen verman ik mijzelf, elke stap voelde vreemd op deze niet vertrouwde slippers. Ik sloeg een zucht, wreef de tranen uit mijn ogen, trok mijn schouders op en probeerde mijzelf te vermannen terwijl ik de deur opende en daar al een naakte, smachtende Patty op bed aantrof.
Het verlies van mijn badslippers heeft mij moeten doen clubben op 3e-rangs uitgewoonde stappers. Ik zal ze dan wel moeten vervangen, maar ben er nog niet emotioneel klaar voor. Deze ochtend toen we om even over het middaguur aan de klingel hingen bij dit welness-oort ontsprong er dus een sprankje hoop. Hoop dat ik mijn lieve vertrouwde badslippers weer zou vinden.
Miss IJsbeer
Bon. Sauna gepakt, even buiten afkoelen en daar komen we binnen staat daar plots een banaan in de gang, vergezeld door een immers vriendelijke dhr. N. Even handjes geschud en boven een drankje gaan pakken. Het schijnt in andere delen van het land wat vreemd over te komen als je het schuim van je cappuccino met een lepel naar binnen werkt. Och heb daar dan maling aan en haalde een 2e kop en deed het gewoon weer. Ondanks alle koffie was ik nog niet wakker, want ik was zo werd me verteld gewoon langs Miss IJbeer 2014 gelopen. Zonder blikken of blozen. Ik herkende haar natuurlijk niet als ex-blondine. Schichtig kwam ze later om het hoekje zetten, stapje voor stapje onschuldig ogend zich langzaam op haar doel af. Haar prooi, mijn maat. Plots zat ze boven op hem. Ze gooide zoveel charmes in de strijd dat na 40 seconden er ofwel op de bankjes tussen ons een schouwspel zou ontstaan ofwel een sleutel gingen halen. Gelukkig gebeurde dat laatste. Dat duurde nog een aanzienlijke dat we even dachten dat er na de kamer nog wel 3 keer entree besteld moest worden.
De Becks Gold liet ik me goed smaken en de middag verstreek rustig terwijl iedereen dan ook zijn kamertjes maakte. Zelf was er nog niet echt goesting. Een wulpse Roemeense meende achter ons op de bank te moeten zitten, waarbij wij de bank naar voren wilde schuiven zodat ze er achter kon zitten. Ze wilde er uiteindelijk gewoon tussen in zitten. Eenmaal zittend, claimde ze haar plek. “Dit is mijn plek”, gaf ze mijn maat te kennen en moest hij dus plaats maken. Langzaam werd een poging gewaagd dit beertje te isoleren en te verschalken. Onrustig als dit roofdier was, verliet ze haar vaste plek vrij vaak waarbij snel een de-isolatie-poging gewaagd werd. Met beren werd dat nog wat met karige lachjes van de hand gedaan. Toen ik plek liet op vullen met een andere Roemeense kreeg deze een tirade in Roemeense taal, zodat ik alleen stiekem nog met haar kon spreken. Bang geworden voor de rondborstige furie die haar prooi weer diende in te pakken.
De manier waarop de ene afdroop en de andere zo zeker was van een kamer, stond mij niets anders te doen wat een beertje dan het best kan doen. De bende de bende laten en op kamer gaan en wel met een derde meisje dat ik al kende. Zo had me ’s ochtends al geven een goede dag gekust. Ik liep langs haar we maakten een kort praatje. Misschien zie ik je straks. Je ziet me nu toch was mijn weerwoord. Misschien heb je straks wel zin om iets met mij te doen. Toen ik bleef staan en mijn wichelroede onder badjas al wat leven vertoonde, verbeterde ze. Of misschien heb je dat nu wel. “Da”. Was een woord wat ze begreep en ging een sleutel halen. Ik ging nog even douchen. Beneden kwam ik nog de afdropen Miss IJsbeer 2014 tegen. Ik verzekerde haar dat ze voor mij niet had hoeven afdruipen. Ze vertelde ongeveer wat er in het Roemeense gezegd werd en ik vertelde dat ik op kamer ging. Ze keek wat ontdaan. Maar niet de gene die naast me zat. “Ok. Dan kom je straks wel even opzoeken”. En met die woorden liepen we samen richting de wellness, waarbij mijn date al aankwam met een sleutel.
Sessie 1: Het lachende derde meisje
Elina (Roemeens)
We kwamen terecht in de oude kino kamer 16, welke kamer prima zou dienen mocht buurvrouw Saskia eens een keer moeten uitwijken. Elina vroeg me welk bed we zouden gebruiken. Doe die grote maar dan hè. Deze knappe verschijning (in mijn ogen tenminste) klom op het bed en ontdeed zich van haar rode setje. Ze was zo mooi als vorige keer. Iets onrustiger waardoor ik niet zelf de leiding nam, maar aan haar overliet en toen ware we binnen 25 minuten klaar. Iets waar ik voor gewaarschuwd was, maar de afgelopen keer niet gebeurde maar dit keer iets te veel overmaak was het pula opschuren en poetsen. Een beetje de reden dat ik altijd al een paar minuten kamer tijd vergooi het eerst douchen, zodat het zichtbaar is dat je fris bent. Voor de rest, voor een koude boeking; ik liet haar binnen 30 seconden een sleutel halen op mijn initiatief, had ik niets te klagen. Kroop heerlijk tegen me aan, vriendinnetjes kussen en de rest van haar acrobatenkunsten zijn prima. De vorige keer toen we eerst wat langer om elkaar heen gedraaid hadden, werd een intiemere sessie. Een meisje wat ook eerst wat meer warm moet draaien dus
Even gedoucht en mij gelijk mij de masseuse aangemeld of ze tijd voor me had. Mezelf laten verwennen met een stevige massage om de spieren goed los te maken. Saunaatje gepakt, buiten een sigaret gedaan en wezen chillen in het bubbelbad. In mijn eentje maar binnen de kortste keren zat het vol. Boven aangekomen was het roverrookhol stond het weer goed blauw. Zo erg blauw dat ik dacht dat de andere heren reeds gevlogen waren. Niets bleek minder waar, ze waren slechts in gehuld in nevel. Sigaret gedaan en me eens aan de avond gyros te goed gedaan.
Nog steeds erg relaxt en de badjas wichelroede bleef een bekrompen levenloos hompje vlees waar moeilijk een puntje aan te zuigen viel. Ik haalde wat drinken bij de bar en draaide me om de woonkamer inkijkend. Niet direct door dat ik daarmee ook het jachtseizoen geopend had. Nog voor ik mij kon verplaatsen moest ik eerst Celina, Landiana, Victoria en nog twee dames, waarvan ik er een de naam vergeten ben en de ander niet gevraagd heb, afwimpelen. Jachtseizoen even gesloten en gewacht op Miss IJsbeer die ik onder bij de lockers al duidelijk gemaakt dat ze me mocht opzoeken. Ik had een mooi 2 zittertje uitgezocht om te keuvelen en maar ik kreeg bezoek van het banken-toe-eigende meisje. Een volhoudster is ze wel. Een mede-Hollander nog voorzien van een frisse adem, en zo heb ik mijn goede daad weer gedaan.
Volgens weer bezoek van Anka, ziet er nog steeds gaar uit van de vorige dag en kruipt op schoot. Prachtige meid, alleen te veel recht toe recht aan op kamer, althans in Samya destijds. Wel pluspunten dat ze na een enkel half uurtje toen, me nog steeds kent. Ik twijfel aan een herkansing. Maar besluit dat 2 dagen clubben, ik toch echt een zekerheidje moet hebben waarvan ik weet dat ze niet zal teleurstellen. Anders werkt pula niet mee geeft hij intern door. Anka die bij me op de schoot kruipt is erg lief maar brengt weinig te weeg.
Sessie 2: Bijna de hele dag gecockblocked door andere mutsen
Claudia (Roemeens)
Miss IJsbeer draait druk om de paal en danst er op haar manier op los. Anka is inmiddels verdwenen en zoals afgesproken komt ze het dan het plekje opvullen. Ze heeft het warm we gaan even buiten zitten. Ik kijk naar het voetbal. “Do you want to watch football?”, “No, sorry”. En ik focus mijn aandacht waar hij hoort. Zal snel zitten we nog wat onwennig te friemelen en moeten we even op een lijn komen. Ze lijkt wel verlegen en wat zenuwachtig. Maar dat gaat snel over. Ze gaat een sleutel halen en komt terug met de mededeling dat er 3 meiden voor ons wachten. Ze gaat terug naar de Theke om te zorgen dat ze ook een sleutel krijgt anders is hij weg. Ik ga nog even roken, douchen en raak daarna boven aan de trap in gesprek met een dame in een rood setje over haar schoenen. Ze loopt liever op lagere schoenen, als ik aangeef dat ze die hakken helemaal niet nodig heeft, aangezien ze groter dan mij is. Maar volgens het management is ze anders niet hoerig genoeg. En hoerig is wat mannen willen, dus sjah.
Claudia komt spoedig met een sleutel en we dalen de trap weer af richting kamer 15. Even kijk ik nog de douche in waar ik mijn geliefde badslippers verloren ben, slik nog even en laat me leiden door dit prachtige schepsel. Dat door alle meisjes in de club met een schuin oog aangekeken wordt, maar door de heren op handen en voeten gedragen wordt. Ze is zo anders dan de andere meisjes. Ze heeft iets over zich, kan het niet plaatsen, maar ze voelt zo weggelopen uit zo’n oude Zweedse jeugdserie op tv. Zo’n mysterieus wezen waar je dan met verwondering bestudeerd. Een meisje maar van een ander soort dan wat er allemaal boven rond dartelend los gaan op
It’s so lovely, when it’s sunny.
Ik ben niet meer de makkelijkste en gaf dit zo’n half uurtje spelend met haar aan. Ze fluistert zachtjes in mijn oor “That’s ok. I like difficult” en met die worden weet ik dat ik in goede handen ben om mijn laatste eiwitten te laten ontgoochelen. We zijn iets over tijd en ik gaf haar aan hoe ik daar mee om ga (een 1 uur en kwartier is voor mij gewoon 1,5 uur). Ze lacht, dan hebben we geen haast laten we nog een sigaret doen. We vertellen nog wat anekdotes voordat ik dit
anders-dan-andere meisje na afrekening bij de lockers laat gaan.
Boven haal ik nog een Becks Gold. Drink hem half op voor de smaak, meer hoef ik niet. Het is klokslag 12 uur als ik me naar beneden begeef om me om te kleden. “Where you go. You must wait for the pizza, then eat pizda and fuck me, I wait all day for you!”. Ik grap er nog wat op los. Misschien dat mevrouw Larissa volgende keer wel een beurt krijgt. Gewoon voor de fun, misschien de volgende keer bij binnenkomst het jachtseizoen op haar openen in plaats van andersom. Het moet wel spannend blijven.