Nlnu's memoires.
Nu ik tijdelijk uitgewandeld ben (wie had dat ooit kunnen denken), omdat er een ophokplicht voor ijsberen geldt, en de verveling toeslaat, is het wel een mooie gelegenheid om eens uit mijn memoires te gaan putten. Hoewel ik geen archief van elke wip bijgehouden heb, staan de meest memorabele momenten er wel in. Het begon eind jaren zeventig in Katendrecht, het Rotterdamse Red Light District. De meiden uit mijn sociale kring waren te welopgevoed en te preuts om veel mee te beginnen en ik had niet de skills om er verandering in te brengen. Daarbij wel een, op het laatst onbeheersbare, drang naar seks. Dus trok ik de stoute schoenen aan en begaf me voor de eerste keer naar De Kaap zoals de wijk bekend stond. Een klein woongebied, ingeklemd tussen twee havens, eigenlijk een ideaal terrein voor prostitutie, want uitwaaiering over de rest van de stad was vanwege de ligging vrijwel uitgesloten.
De eerste keer was in 1978 met een Surinaamse en het was snel gebeurd. Heel erg erotisch was het niet, maar het smaakte naar meer. Vooral om het gemak waarmee je je lusten kon bevredigen. Geen eindeloos gelul tegen een meid waarvan het van tevoren al vaststond dat ze niet, dan wel met de grootste moeite om zou gaan. En ik had geen geduld om er veel energie in te steken. De hoeren op Katendrecht waren wat dat betreft een uitkomst. Die hoefde je maar aan te spreken en in no time lag je er mee in bed. De service was vrij standaard, pijpen, neuken, wegwezen. Soms werd er gevraagd of je met of zonder wilde; het was ver voor het aids tijdperk. Ik bleef maar aan de veilige kant, want soa's zijn zo oud als de mensheid. Er zaten hoofdzakelijk Latina's, waar ik toch al op viel vanwege het exotische uiterlijk. Het gaf zo'n Bounty eiland gevoel. Ik schafte speciaal voor hun een zelfstudie pakket Spaans aan, en merkte dat ze het leuk vonden dat je althans de moeite deed om in hun eigen taal met ze te kunnen communiceren. Nu veertig jaar later komt me dat Spaans nog wel eens van pas. De meeste meiden bezocht ik eenmalig, want er was enorm veel keus. Katendrecht en dan vooral de Atjehstraat, was gezellig en spannend met al die rood verlichte ramen en deuren. Altijd weggedoken in een capuchon, want je had geen zin om een bekende tegen te komen. Is ook nooit gebeurd. Soms kreeg ik een goede klik, zoals met Rosita uit Barcelona. Echt een superknappe meid en hartstikke aardig. Maar zij verdween op een zeker moment en ik experimenteerde weer met de een na de ander, over het algemeen aardige meiden, maar zonder een echt highlight te treffen.
Tot ik begin 1987 in het pand op de hoek Atjehstraat - Lombokstraat een meisje uit de DomRep trof, Marisa. Eenmaal op de kamer sloeg ze haar armen om mijn hals en begon gretig te tongzoenen. Ik was er beduusd van, want geen enkele meid deed dat. De seks was zo geweldig dat ik haar drie jaar lang ben blijven bezoeken. Ik bleef altijd een uur bij haar en dat kostte toen honderd gulden, maar het was elke cent waard. Ze kwam altijd tegen me aanliggen en begon met haar eindeloze zoenpartijen, die alleen werden onderbroken om een condoom om mijn op barsten staande lid te doen. Eenmaal ingelogd klakte ze met haar tong ten teken dat ze verder wilde zoenen, en neukte ik mezelf en haar naar een knallend hoogtepunt. Na een poosje tegen elkaar te hebben liggen smoezen, kwam de onvermijdelijke tweede ronde. Maar aan alles komt een eind, en ditmaal door toedoen van een van de meest afschuwelijke regelneven ooit. Het was in de dagen dat Bram Peper burgemeester van Rotterdam was. En die had zich ten doel gesteld De Kaap hoerenvrij te maken. Overal in de straten hingen affiches: Peper is rood, waarom wil hij dan het rosse leven op Katendrecht dood? Hij heeft zijn zin gekregen, Marisa is uit mijn beeld verdwenen. Eind 1989 heb ik haar voor de laatste keer bezocht. Het was ver voor digitale tijdperk, dus contactgegevens uitwisselen daar dacht je niet aan, voorzover dat al mogelijk was. Kort daarna, ergens begin 1990, de juiste datum weet ik niet, was het gedaan met de prostitutie op Katendrecht. Het einde van een tijdperk. Er is later toch wel zoiets als recht gedaan aan Bram Peper. Want de voorzienigheid heeft hem de überdraak Neelie Kroes op zijn pad gebracht. En dat heeft ie geweten.
Behalve in Rotterdam bezocht ik ook wel de RLD's in Amsterdam, Antwerpen, Frankfurt en Duisburg. Daar was het weinig anders, hoewel ik daar niet zulke goede herinneringen aan heb als aan Katendrecht. In de jaren negentig, na de sluiting van De Kaap, kwamen de privé huizen in beeld. Hoewel de service vaak een stuk beter was, had ik altijd wat moeite met de voorstelronde. In een minuut je keus bepalen uit een aantal meiden zonder een kennismakingsbabbel was een gok die beide kanten uit kon. Toch had ik in vooral Rotterdam een paar vaste meiden in sommige huizen, waar ik goed mee overweg kon. Aangezien ik voor mijn werk ook toen al veel onderweg was in Duitsland, breidde ook het damesbezoek steeds verder uit. Later kwam Azië erbij als vakantiegebied, en dat bleek echt een snoepwinkel voor een hoerenloper. Van de meest memorabele zaken begon ik een archief bij te houden. Daar valt wel een en ander uit te lichten. Wordt vervolgd.
Er loopt hier heerlijk spul, dat precies past om je ***.
En als ze ooit iets uitvinden wat nog lekkerder is, dan blijf ik dit er toch bij doen.
Maar....als vrouwen zelf mogen bepalen wat ze doen.......dan is dat altijd en overal......het begin van het einde.