......Beth arbeited nicht mehr. Sie ist....................
Ik schrok, het meisje had juist een van mijn grootste angsten uitgesproken en ik wist dat het waar was.
Ik zat achter mijn bureau naar buiten te staren. Ik zou mij wel eens diep in de nesten gewerkt kunnen hebben. Natuurlijk kon het ook een grapje van het vriendinnetje zijn geweest, maar dan wel een van het slechte soort. Ik snapte ook al helemaal niet waarom ze het uberhaupt zei, of het nu waar was of niet. Tijdens dat mijmeren ontving ik een sms-je van Beth. Kort en bondig. Ze had veel problemen en die wilde ze eerst oplossen, alvorens wij elkaar weer konden zien. Ze zou mij nog wel bellen.
Wat is dit nu weer? Ik belde haar gelijk op en begreep aan haar stem dat ik dat beter niet had kunnen doen. Ze zat bij haar vriendinnen en had geen zin om met mij te praten. Binnen een paar weken zouden wij elkaar wel weer zien. Maar over een paar weken zou ik op vakantie gaan. Die paar weken zouden zo maar 2 maanden kunnen worden. Maar ja, ik had niet veel keus.
Toch belde ik haar een paar dagen later weer. Dit keer was ze alleen en wilde wel graag praten. Een lang en prettig gesprek gehad. Ik begreep er niets meer van. Dus belde ik haar de volgende dag weer. En weer was ze attend en aardig. Toen kwam de boodschap ineens als een duveltje uit een doosje: ik ben zwanger.
Ze was enkele dagen geleden er achter gekomen dat ze zwanger was. Ze wist niet wat te doen en wilde mij er buiten laten. Toen ik een paar dagen geleden belde (en ik het vriendinnetje aan de lijn kreeg) was ze net naar de dokter die bevestigde dat ze een week of 8 a 10 zwanger was. In de laatste weken van onze relatie had het dus kunnen gebeuren (al verbaasde het mij wel) en het verklaarde ook waarom ze zo moe was. Beth dacht slim te zijn en had met haar familie contact opgenomen. Haar moeder zou een drankje kopen (waarvoor Beth € 300;= zou overmaken). Dat drankje zou na het drinken resulteren in een spontane miskraam. Mij zou ze enkele weken niet zien en ik zou nooit iets te weten komen. Het overgemaakte geld was wel van de bank gehaald, maar het drankje was nooit opgestuurd. Van je familie moet je het maar hebben. Ik moest haar nu maar helpen.
Het leek mij waarschijnlijk dat ik de vader was, al wist ik het niet zeker. Uiteindelijk was de relatie verbroken omdat zij vreemd was gegaan. Ik durfde het echter niet te vragen en ik vond die vraag ook niet zo relevant. Meer relevant vond ik wat ik zou gaan doen. Ze had mij al een paar keer geplaagd door (gespeeld huilend) te bellen met de boodschap dat ze zwanger was en ik had mij altijd afgevraagd wat ik zou doen als het echt zou gebeuren. Ik zou het nu snel genoeg weten.
Eerlijk gezegd zat ik niet op nog een kind te wachten, zeker niet in deze situatie. Ik moest niet denken aan alle complicaties die zoiets met zich mee zou brengen. Ik wilde al helemaal niet dat een kind van mij in een prostitutiewereld zou moeten opgroeien. Vreemd genoeg had ik wel vertrouwen dat Beth, naar omstandigheden, best een goede moeder zou zijn. Maar ja, om een kind op zo een jonge leeftijd in deze omstandigheden te moeten opvoeden zou niet een eenvoudige klus zijn. Ik vroeg mij af hoe alles geregeld zou moeten worden. Beth zou hulp nodig hebben. Maar van wie zou ze die krijgen? Op haar vriendinnen durfde ik niet te vertrouwen. Hoe zou ik haar kunnen helpen? En hoe zat het dan met haar illigale status? Wat moest ik doen?.........................
Wordt vervolgd.