Weergegeven resultaten: 1 t/m 10 van 10
  1. #1
    Geregistreerd
    22 april 2006
    Last Online
    11 augustus 2022 @ 17:04
    Berichten
    768
    Discussies
    13
    Thanks
    451
    Thanked
    264 in 174 posts

    Standaard Mensenhandel in de prostitutie

    Marijke Vonk heeft in haar blog een uitgebreid en evenwichtig verhaal geschreven over mensenhandel in de prostitutie:


    Mensenhandel Bestaat

    Het is bijna het standaard heldenverhaal: slechterikken ontvoeren onschuldig meisje, held valt binnen en bevrijdt haar. Het is eigenlijk precies wat ons verteld wordt over mensenhandel in de seksindustrie. De mensenhandelaren stelen de vrouw, laten haar gedwongen werken totdat de helden haar bordeel binnen vallen en haar bevrijden. Maar wat als de vrouw geen slachtoffer blijkt? Wat als er in geen velden of wegen slechterikken te vinden zijn? Wat als de redders de bad guys worden?

    Er gaat veel geld om in de reddingsindustrie . De USAID Counter Trafficking in Persons project trok een stevige 7.3 miljoen dollar. De Coalition Against Trafficking in Women, een van de grootste internationale organisaties tegen prostitutie, biedt financiering en banen aan talloze projecten en personen. Free A Girl haalde me de actie Lock me Up al meer dan honderdduizend euro op voor onder andere Alliance Anti Trafic die bevrijdingsacties uitvoert door prostituees van hun werkplek mee te nemen en in overheidsgebouwen vast te houden. Op zich een nobel doel natuurlijk, vrouwen willen bevrijden van seksuele uitbuiting. Maar er zijn een aantal problemen.

    “Het lijkt er wel op alsof de prostituees helemaal niet gered willen worden” verbaasde de manager van een Rescue Foundation opvang in India zich. Als redders hadden ze weer eens een inval gedaan in een bordeel, waarna ze de vrouwen gedwongen naar een opvanghuis brachten waar ze niet weg mochten. Keer op keer bleven vrouwen zich vrij breken, bleven protesteren tegen hun gevangenschap in de opvanghuizen en nadat ze gevlucht waren trokken ze vaak weer richting hun oude werkplek. Het leek er wel op alsof de vrouwen zelf in de prostitutie wilden werken, zichzelf niet als slachtoffer zagen, de ‘reddingsacties’ ervaren als een inbreuk op hun mensenrechten en levensonderhoud en zich vooral slachtoffer voelden van de reddingsindustrie.

    We have now reached a point in history where there are more women in the Thai sex industry who are being abused by anti-trafficking practices than there are women being exploited by traffickers.
    - Thailand, Empower Report

    In Thailand worden sekswerkers die nadat ze opgepakt zijn weigeren toe te geven dat ze slachtoffer van mensenhandel zijn maandenlang vastgehouden zodat ze als getuige kunnen dienen in andere mensenhandel-zaken. Ze hebben geen recht op een advocaat, mogen geen contact op nemen met familie of andere organisaties en ze mogen niet weg. Er wordt onvoldoende gezondheidszorg geboden in dergelijke ‘opvanghuizen’ (gevangenissen voor prostituees). Er bestaat geen onafhankelijk bureau voor klachten, er is geen rechtszaak, de reddingindustrie kan haar gang gaan.

    Ook in India proberen vrouwen koste wat kost uit de klauwen van de reddingsindustrie te blijven. Nadat voor de zoveelste keer vrouwen uit de ‘opvanghuizen’ (gevangenissen) in Mumbai waren weg gevlucht liet de Hoge Raad onderzoek doen. “De opvanghuizen zijn een levende hel” was de conclusie. Vrouwen die verdacht worden van prostitutie, ongeacht of ze schuldig zijn (eh, of ze slachtoffer zijn natuurlijk) worden tot jarenlang vastgehouden, ook al willen ze weg. Ze hebben geen recht op een advocaat want ze zijn slachtoffer en er is geen rechtszaak. Ze mogen geen contact hebben met de wereld buiten het tehuis, hoewel hun familie wel vaak te horen krijgt dat ze sekswerker zijn zodat vrouwen vanwege de schande niet terug naar huis durven. Ze krijgen prutjes te eten met insecten, wormen en grind er in. Seksueel misbruik door personeel is aan de orde van de dag, net als gedwongen vaginaal onderzoek en mishandeling. Er is onvoldoende sanitair, vrouwen plassen en poepen op de grond, gezondheidszorg is er vrijwel niet. Ze willen weg. Vrouwen zijn depressief, angstig en zelfs suïcidaal. Steeds meer geld wordt gepompt in het bewaken van deze opvanghuizen: niet om de vrouwen veilig te houden, maar om ze binnen te houden en de zoveelste uitbraakpoging de kop weer in te drukken.

    Want begrijp wel: organisaties in de reddingsindustrie halen bakken met geld binnen als ze maar genoeg vrouwen ‘redden’ en ‘rehabiliteren’ in hun opvanghuizen. Hoe meer rechtszaken lopen (voor zover er daders zijn worden zij zelden veroordeeld), hoe meer ‘getuigen’ ze ‘beschemen’ en hoe meer sekswerkers ze ‘een kans op een betere toekomst bieden’ door ze voor een minimumloon spullen te laten maken die in het Westen voor big bucks worden verkocht (“gemaakt door kansarme vrouwen die uit de seksindustrie zijn gered!”) hoe meer die projecten geld krijgen. Hoe meer vrouwen, hoe meer cash.

    In Zuid-Korea werden de pesterijen van de politie zo ernstig dat prostituees nog liever zelfmoord pleegden dan ‘gered’ te worden. De Verenigde Staten zette de regering onder druk om prostitutie (‘mensenhandel’) tegen te gaan. Ondanks protesten vanuit de sekswerkers zelf bleef de politie klanten op pakken en prostituees lastig vallen. Vrouwen verdienden eerder zo’n 9 duizend dollar per maand, maar zakten af naar ruim 3 duizend sinds de politie bordelen binnen bleef vallen. De VS en Zuid-Koreaanse overheid bereikt wat ze wil: vrouwen worden tegen hun wil de prostitutie uit gedwongen. Voor 920 dollar per maand mogen ze in een opvang wonen en voor de overheid werken, maar zoals gebruikelijk zien weinig prostituees het zitten om in gevangenschap gedwongen werk te verrich… ik bedoel ‘gered’ te worden.

    RATSW: If a woman agrees to go to work in a brothel but ends up sent to a factory and forced to sew, is that trafficking? Would you rescue her?
    Police: No that is not trafficking. We wouldn’t rescue her. That is called an opportunity.
    - Empower Report

    Omvang van mensenhandel
    De reddingsindustrie beweert dat miljoenen mensen over de hele wereld, met name vrouwen en kinderen, als vlees de grenzen over gehaald worden om daar als slaven te werken in de prostitutie. Maar daadwerkelijke aanwijzingen voor deze grootschaalse mensenhandel wordt nooit gevonden. De reddingsindustrie beweer dat dit komt doordat het een verborgen en schimmige wereld is waardoor het moeilijk is om harde data te vinden, maar zelfs grote ‘reddingsoperaties’ falen in het aantonen van trafficking. Neem bijvoorbeeld het Britse project ‘Pantameter 2‘ waarbij de politie van het hele Verenigd Koninkrijk (waaronder de republiek Ierland en de UK Human Trafficking Centre) betrokken was en er invallen werden gedaan in honderden (honderden!) bordelen en massagesalons. Het resultaat? Nul arrestaties. Geen enkele arrestatie voor trafficking of gedwongen prostitutie. Zero. Nada. Ontevreden over deze uitkomsten werd Project Acumen opgezet met het expliciete doel om mensenhandel aan te tonen. De uitkomsten waren teleurstellend: geen van de vrouwen was ontvoerd, vastgehouden of verkocht. Om in het onderzoek als ‘kwetsbaar’ aangemerkt te worden hoefden zij slechts aan één kenmerk te voldoen, waarbij in een bordeel werken één van de kenmerken was, waardoor heel de groep als ‘kwetsbaar’ werd bestempeld. Andere kenmerken waren een economisch zwakke positie hebben (geen Engels spreken, geen opleiding hebben), een zwakke maatschappelijke positie hebben (illegaal zijn, bijvoorbeeld), onjuist geïnformeerd zijn (in een andere stad gaan werken dan afgesproken was voldoende) of geweld en dwang (werd nauwelijks gevonden). Vier kenmerken was voldoende om als ‘slachtoffer van mensenhandel’ in het rapport te komen, ongeacht of je daadwerkelijk slachtoffer was van mensenhandel. Men vond dat 11% van de onderzochte vrouwen aan deze kenmerken voldeed. Vervolgens hebben ze dit percentage op basis van vooroordelen stevig verhoogd (“dit moet te laag zijn, in het echt zijn er vast meer vrouwen uit kwetsbare landen”) en gingen de resultaten de wereld in: duizenden slachtoffers van mensenhandel in de UK! Ze hadden er niet één gevonden…

    CoMensha is een Nederlandse stichting die zich inzet tegen mensenhandel en brengt rapportages uit over de omvang van mensenhandel in Nederland. Haar cijfers worden gebruikt door bijvoorbeeld het WODC van het Ministerie van Justitie en door de politie. In haar jaarrapporten vermeldt CoMensha hoeveel meldingen van mogelijke slachtoffers zij hebben gehad, maar voor het gemak verkorten zij dit structureel tot slachtoffers van mensenhandel. Voor de goede orde: CoMensha controleert of toetst deze meldingen niet, het zijn meldingen van vermoedens.

    Het onzorgvuldige (en misleidende) taalgebruik van CoMensha wordt echter door allerlei officiële instanties zonder pardon overgenomen, de meldingen van mogelijke slachtoffers veranderen daardoor ineens in slachtoffers. In opdracht van de regering deed het bureau Intraval in 2006 bijvoorbeeld onderzoek naar prostitutie en vermelde in hun rapport “400 slachtoffers van mensenhandel” terwijl er in werkelijkheid dus 400 meldingen waren van mogelijke slachtoffers.

    Maar over echte misstanden in prostitutie wordt keer op keer gezwegen. Zo wordt Utrechtse prostituees het werk zowat onmogelijk gemaakt en wordt hen een werkplek geweigerd voor ‘hun eigen bestwil’ en ‘vanwege vermoedens van mensenhandel’. Opnieuw wordt de mensenhandelmythe gebruikt om de positie van prostituees gevaarlijker te maken, de seksbranche ondergronds te drukken en de rechten van sekswerkers weg te nemen.

    De Nationaal Rapporteur Mensenhandel vroeg in 2000 aan 155 hulpinstellingen en belangenorganisaties hoeveel meldingen zij hadden van mogelijke slachtoffers van mensenhandel en telde toen de genoemde aantallen simpelweg bij elkaar op (!) zonder te corrigeren op dubbeltellingen en had het daarna in het rapport voortdurend over slachtoffers in plaats van mogelijke slachtoffers, waardoor in kranten en andere media onjuist beweerd werd dat er in 2000 608 slachtoffers van mensenhandel waren geweest.

    In Cambodja alleen al zijn er honderden organisaties die sekswerkers ‘redden en rehabiliteren’, vermoedelijk zijn er zelfs meer activisten dan daadwerkelijke slachtoffers van mensenhandel. Een audit van de USAID Counter Trafficking in Persons project rapporteerde dat in 2009 slechts 12 mensen vervolgd zijn voor mensenhandel.

    De Asia-Pacific Network of Sex Workers (APNSW) rapporteert hoe de reddingsindustrie op bijna pornografische wijze lugubere verhalen over seksuele vernedering gebruikt om meer geld binnen te halen, terwijl ze er tegelijkertijd nauwelijks in slagen daadwerkelijke slachtoffers te vinden. “Slachtoffers zijn zich er niet bewust van, ontkennen, willen niet in zien of kunnen niet in zien dat ze slachtoffer zijn, wat het moeilijk maakt hen te bereiken” is de verklaring van deze organisaties.

    De politie is vaak de dader van geweld tegen sekswerkers. In landen waar prostitutie niet toegestaan is, blijkt zelfs dat de politie de nummer 1 dader is van geweld tegen sekswerkers. Ze hebben de macht om deze vrouwen te arresteren en publiekelijk te vernederen, en deze macht wordt op grote schaal misbruikt. In Cambodja geeft ruim 70 procent van de bordeel-prostituees aan dat zij mishandeld zijn door politie, en bijna 60% is door de politie verkracht. Het akelige is dat zij nauwelijks in staat zijn deze misdaden te rapporteren, vanwege de angst dat zij zelf opgepakt of verder mishandeld zullen worden.

    Anti-trafficking organisaties plaatsen zich in de idiote situatie waarin ze geweld en mensenrechtsschendingen moeten gebruiken tegen de vrouwen en meisjes die ze beweren te redden, om op die manier te proberen te bewijzen dat er een misdaad is begaan, ondanks de ontkenning en gebrek aan medewerking van de zogenaamde slachtoffers.

    Sekswerk als werk
    Sekswerk is natuurlijk lang niet altijd een volledig vrije keuze, vaak zien vrouwen zich genoodzaakt sekswerk te doen omdat ze weinig andere opties hebben. Onderzoek door Mai (2009) toonde bijvoorbeeld aan dat veel migranten in de UK in de seksindustrie werken omdat ze daarmee een fatsoenlijke levensstandaard voor zichzelf en hun familie kunnen krijgen. Veel migranten kiezen voor sekswerk om misbruik in andere sectoren te vermijden, waar vaak sprake is van lange uren en weinig loon. Een groot deel van de sekswerkers in Cambodja zijn voormalig naaisters en kledingmakers, die de omstandigheden in de seksindustrie prettiger vinden dan in andere sectoren.

    Bijna 95% van de vrouwen in CSOM onderzoek gaven aan dat hun primaire motivatie om als sekswerker te werken was vanwege het geld wat ze ermee verdienden. Zo’n 3.9% van de vrouwen gaf aan dat ze ooit gedwongen werden tot werken. Dit percentage, zowel in dit onderzoek als in andere onderzoeken, is vergelijkbaar met het percentage niet-sekswerk vrouwen dat zich gedwongen of mishandeld voelt. Verder geeft 97% (!) van de escorts aan dat hun zelfvertrouwen verbeterd is sinds zij als prostituee gingen werken, terwijl slechts 8% van de straat-prostituees dit rapporteert. Ander onderzoek Decker, 1979: 166, 174) toonde dat 75% van escorts vond dat hun leven verbeterd was sinds zij als sekswerker gingen werken, 25% zei dat het niks veranderde en 0% had het gevoel dat hun leven er slechter op was geworden. Een Australisch onderzoek toonde aan dat de helft van de prostituees hun werk als een van de grootste positieve factoren in hun leven zag, en 70% zei dat ze opnieuw prostitutie zouden kiezen als ze hun leven opnieuw zouden starten (Woodward et al., 2004: 39).

    De mythe van mensenhandel stelt overheden in staat om zeer restrictieve migratiewetten in te voeren, zogenaamd om mensenhandel tegen te gaan maar vooral om migratie tegen te gaan. Cambodja heeft in 2008 de wet Suppression of Human Trafficking and Sexual Exploitation aangenomen, een wet welke UNICEF gefinancierd en ondersteund heeft. De wet zorgt er voor dat sekswerkers eigenlijk op geen enkele manier veilig kunnen werken, het criminaliseert vrijwel alle sociale en financiële transacties rondom sekswerk en dwong sekswerkers de straat op. De gevolgen zijn gruwelijk: sekswerkers worden verkracht, mishandeld en opgepakt door politie, de reddingindustrie houdt vrouwen tegen hun wens vast en er zijn zelfs vrouwen in gevangenschap overleden.

    Doordat sekswerkers benaderd worden als ófwel criminelen die gestraft moeten worden, ófwel slachtoffers die we moeten redden, neemt de reddingsindustrie alle humane opties van sekswerkers weg. Neem bijvoorbeeld Project ROSE in de VS, waar prostituees moeten toegeven dat ze slachtoffer zijn, preken krijgen over hoe slecht het is om ‘je lichaam te verkopen’, moeten beloven nooit meer sekswerk te doen of anders de gevangenis in worden gegooid. Je bent een gore hoer of een willoos slachtoffer, niets anders.

    ‘Reddingsacties’ in de seksindustrie en wetgeving tegen ‘mensenhandel’ maken in de praktijk de positie van sekswerkers kwetsbaarder en gevaarlijker. Restrictieve migratiewetten om mensenhandel tegen te gaan en wetgeving tegen cliënten van sekswerkers maken het werk van prostituees ingewikkelder en soms zelfs ronduit onmogelijk, waardoor sekswerkers meer risico moeten nemen om onder de radar te blijven. Voor veel migrerende sekswerkers zijn de reddingindustrie en hun ‘reddingacties’ een groter risico voor hun veiligheid en levensonderhoud dan klanten en ‘pooiers’.

    Grote sekswerk-rechten organisaties als Empower in Thailand (50 duizend sekswerkers) roepen om hulp tegen de anti-trafficking organisaties die hen zwart maken, beledigen, de politie bij hen binnen laten vallen, jarenlang gevangen houden, medisch onderzoek afdwingen, gedwongen programma’s laten volgen en hen verbieden de grens over te gaan.

    Stop mensenhandel
    Om mensenhandel te stoppen moet ten eerste de reddingsindustrie een halt toegeroepen worden. Prostituees reduceren tot willoze slachtoffers en dan invallen te doen in hun woon- of werkplek, ze vervolgens vast te houden in opvanghuizen waar ze niet weg mogen en verplicht werk moeten doen voor een minimaal loon omdat ze anders gestraft worden met arrestatie of erger IS MENSENHANDEL.

    Sekswerk moet erkend worden als werk, zodat sekswerkers beschermd kunnen worden tegen misbruik en mishandeling door politie en instanties. In Nieuw Zeeland werden de wetten in 2003 veranderd zodat sekswerk legaal werd. Sekswerkers gaven aan zonder angst naar de politie en rechtbanken te kunnen gaan om misstanden aan te kaarten. Ruim 60% van de sekswerkers gaf aan dat ze onder de nieuwe wetgeving beter in staat waren om werk te weigeren. De conclusie vanuit het onderzoek comité was duidelijk: legalisering van sekswerk vergroot de rechten en veiligheid van sekswerkers.

    Pas wanneer sekswerkers gelijke rechten krijgen als andere werkers kunnen we mensenhandel daadwerkelijk aan gaan pakken. Als sekswerkers gewoon ruimtes kunnen huren, accountants kunnen inhuren, samen mogen werken en rechten hebben kan onrecht aangepakt worden. Momenteel worden prostituees in Engeland die samen een werkflat huren beide opgepakt en veroordeeld voor het ‘pooier zijn’ en ‘bordeel houden’, waarmee ze de ander tot slachtoffer zouden maken! In India worden de volwassen thuiswonende kinderen van sekswerkers opgepakt voor mensenhandel (want ze profiteren financieel van het inkomen van hun ouder). In de VS worden prostituees die samen reizen of een klant bezoeken opgepakt, opnieuw omdat ze elkaar tot ‘slachtoffer’ zouden maken.

    Als je als sekswerker onzuivere toestanden kunt melden zonder bang te zijn dat je ontvoerd en vastgehouden wordt door de reddingsindustrie of opgepakt wordt door de politie kun je vanuit de seks-branche zelf zo veel hulp inschakelen. We maken de wereld op geen enkele manier beter als we sekswerkers straffen.

    De daadwerkelijke oorzaken van mensenhandel moeten aangepakt worden. Problemen rondom armoede, ongelijkheid van sekse, migratieproblemen, discriminatie, culturele problemen en seksnegativisme. Mensenrechten.

    Maar dat is niet zo’n spannend verhaal als meisjes van 13 in een kast van 2 vierkante meter, dus blijft mensenhandel gefinancierd worden door ons. De redders. De good guys. Om te huilen :(.

    In Nieuw Zeeland zijn sinds 2003 trouwens geen incidenten met mensenhandel meer geweest.

    Dit vind je misschien ook interessant:
    1.Red de hoeren! We zijn allemaal tegen de uitbuiting, mishandeling en verkrachting van...
    2.Loverboy of pooierboy? Al in 2008 werd het voorstel gedaan om de term...
    3.Normale mannen betalen voor seks Prostitutie wordt vaak bekeken vanuit de kant van de prostituee,...
    4.Getuige zijn van lijden Soms is het zwaar om informatie te krijgen over de...
    This entry was posted in blog and tagged feminisme, Links, mensenhandel, sekswerk on May 22, 2014.


  2. Onderstaande 4 leden hebben Red Devil bedankt voor deze bijdrage:

    aamu (28 mei 2014),deket (23 mei 2014),m4you (27 mei 2014),Znipper (23 mei 2014)

  3. #2
    Geregistreerd
    22 april 2006
    Last Online
    11 augustus 2022 @ 17:04
    Berichten
    768
    Discussies
    13
    Thanks
    451
    Thanked
    264 in 174 posts

    Standaard

    Citaat Oorspronkelijk geplaatst door Red Devil Bekijk bericht
    Marijke Vonk heeft in haar blog een uitgebreid en evenwichtig verhaal geschreven over mensenhandel in de prostitutie
    Zij meldt op Twitter:

    Post over mensenhandel roept een hoop discussie op - zelfs een politieagent die meent dat ik onzin beweer doet mee!

    De reacties op haar artikel zijn zeer het lezen waard. Doen!
    

    

  4. #3
    Geregistreerd
    31 januari 2008
    Last Online
    15 juni 2019 @ 22:35
    Berichten
    2.106
    Discussies
    31
    Thanks
    3.669
    Thanked
    2.620 in 927 posts

    Standaard

    Interessant stukje!

    Ik vroeg me de laatste tijd al af of het mogelijk aan mij lag, dat ik zo veel DVP's ken waarvan ik zeker weet dat ze vrijwillig dit beroep - of beter: deze bron van inkomsten - hebben gekozen...

  5. Onderstaande leden hebben Teiresas bedankt voor deze bijdrage:

    Don Rudo (12 juni 2014)

  6. #4
    Geregistreerd
    29 december 2006
    Last Online
    18 december 2022 @ 12:24
    Locatie
    Antwerpen en Oostende
    Berichten
    9.880
    Discussies
    235
    Thanks
    4.729
    Thanked
    6.643 in 3.149 posts

    Standaard

    je weet het nooit zeker,maar ze kunnen allemaal zeer goed toneelspelen en je een illusie geven,de een al wat beter dan de ander zoals er ook goed of minder goede filmactrices bestaan.
    best niet teveel aan denken of je krijgt geen stijve meer. Zeker indien je alle verhalen zou kennen,dwz,hoe de vork nu in de steel zit.

  7. #5
    Geregistreerd
    2 december 2006
    Last Online
    12 februari 2024 @ 14:13
    Berichten
    1.439
    Discussies
    59
    Thanks
    12
    Thanked
    859 in 393 posts

    Standaard

    "hoe de vork nu in de steel zit'

    of 'hoe onze steel in het vaasje schuift'

    BefBeer
    Niet lang foppen, effe poppen!

  8. #6
    Geregistreerd
    22 april 2006
    Last Online
    11 augustus 2022 @ 17:04
    Berichten
    768
    Discussies
    13
    Thanks
    451
    Thanked
    264 in 174 posts

    Standaard

    Marijke Vonk heeft een schitterend artikel geschreven over het Orwelliaanse dubbeldenken door de reddertjes. Aanrader!


  9. Onderstaande leden hebben Red Devil bedankt voor deze bijdrage:

    Znipper (12 juni 2014)

  10. #7
    Geregistreerd
    22 april 2006
    Last Online
    11 augustus 2022 @ 17:04
    Berichten
    768
    Discussies
    13
    Thanks
    451
    Thanked
    264 in 174 posts

    Standaard

    Marijke Vonk gaat weer deskundig los. Dit keer op het "meten" van de omvang van mensenhandel in Nederland.
    Lees en huiver...



    Mensenhandel in Nederland – Goed meten

    “Goed meten is weten wat te doen” is de quote waar het rapport van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel mee start. Maar in hoeverre slaagt de rapporteur er in om goed te meten, en daaruit de juiste acties te formuleren? Tijdens het lezen van het 430 pagina’s tellende rapport viel me op dat deze kritische vragen vrijwel niet gesteld worden. En dat zou wel moeten, want de rapporteur faalt. Ze faalt in het goed meten, en ze faalt in het weten wat te doen, en ze faalt in zich realiseren wat een desastreuze gevolgen haar falend handelen hebben.

    Goed meten is weten wat te doen.
    Goed meten houdt in dat je slachtoffers van mensenhandel opmerkt en registreert. Dat je slachtoffers opmerkt wordt ook wel sensitiviteit genoemd, je manier van meten is dan gevoelig genoeg dat het de daadwerkelijke gevallen oppikt. Maar daarnaast houdt goed meten ook in dat je mensen die geen slachtoffer zijn van mensenhandel niet onterecht gaat registreren als slachtoffer. Je moet het kaf kunnen scheiden van het koren, en dat wordt specificiteit genoemd.

    Vanuit de rapporteur wordt echter overal de aanbeveling gedaan om meer kaf bij het koren te stoppen. Om vooral vaker en meer te registreren, ongeacht of er sprake is van daadwerkelijke mensenhandel. Tegelijkertijd wordt gedaan alsof het met de ‘false positives’ (wel melding, geen mensenhandel) wel meevalt en vergelijkbaar is met het aantal ‘false negatives’ (geen melding, wel mensenhandel). Zie bijvoorbeeld de volgende grafiek (bladzijde 28):

    <grafiek>

    In deze grafiek staat dat het aantal ‘false positives’ kleiner is dan de false negatives en ‘dark number’ bij elkaar, waardoor dus gesteld wordt dat de omvang van het probleem groter is dan de gepresenteerde getallen. Maar valt het wel mee met die false positives? Ik schrok behoorlijk toen ik het volgende voorbeeld in het rapport zag staan:

    Het Sluisteam van de KMar [Koninklijke Marechaussee, red.] heeft in het kader van de controles bij de zogenoemde risicovluchten uit Bulgarije gesproken met een Bulgaarse vrouw. Deze vrouw is meerdere keren bij aankomst in Nederland gecontroleerd door de KMar en geeft aan dat zij dat vervelend vindt. Zij zou (‘nog steeds’) niets te maken hebben met prostitutie. Dit keer zou zij voor drie dagen naar Nederland zijn gekomen om een aantal vrienden te bezoeken. Uit een verdere observatie van de KMar verbalisanten om een eventuele afhaler te onderkennen, bleek dat de vrouw naar de informatiebalie van de Nederlandse Spoorwegen (NS) is gegaan, vervolgens contact met iemand heeft gezocht via de publieke telefoon, en met haar mobiele telefoon wederom contact met iemand heeft gehad. Vervolgens heeft zij de luchthaven met de trein verlaten. De KMar heeft de vrouw bij CoMensha ter registratie aangemeld. (Pagina 78)

    Meldingen van mogelijke slachtoffers van mensenhandel worden geregistreerd bij CoMensha, het Nederlands Coördinatiecentrum Mensenhandel. Het aantal meldingen is in de afgelopen jaren flink gestegen.

    Wat betekenen deze stijgingen? Diverse verklaringen zijn daarvoor mogelijk. Zo kan er meer bewustwording zijn bij verschillende instanties, waardoor meer signalen van mensenhandelsituaties worden gezien. Of is sprake van meer opsporingscapaciteit waardoor meer mensenhandel zichtbaar is gemaakt? (Pagina 21)

    De zeer voor de hand liggende verklaring wordt echter over geslagen: we zijn als een idioot meldingen aan het maken van situaties die niks met mensenhandel te maken hebben, waardoor onze data volkomen betekenisloos is geworden. Er staat genoeg in het rapport om deze verklaring te ondersteunen: de meeste ‘slachtoffers’ vragen niet om verdere hulp en werken niet mee aan een aangifte. De Koninklijke Marechaussee maakt het helemaal bont: slechts 2% van de zogenaamde slachtoffers wil hulp.

    Toegegeven, in het rapport heeft men het over slachtoffersM. Daarmee bedoelen ze mogelijke slachtoffers. Maar zoals Zondares het treffend stelt: “Ze zeggen hier dus dat de getallen waar het héle rapport om gaat, en die worden gebruikt alsof ze de waarheid zijn, niet laten zien hoeveel mensenhandel er is, waar het rapport dus wel over gaat, maar dat het tòch heel belangrijk is.” Juist.

    Meldingen van vermoedens van mensenhandel komen vooral vanuit de politie (55%) en de Koninklijke Marechaussee (25%). Bij de politie wordt een melding gedaan wanneer er tien punten geturfd worden op een lijst signalen van mensenhandel. Tien punten krijg je bijvoorbeeld wanneer je niet vrijelijk kunt beschikken over je verdiensten (ik zal het mijn werkgever laten weten…). Ook krijg je tien punten wanneer je uit een ‘bronland’ komt en je zelf niet je visa of reis geregeld hebt. Tegelijkertijd maakt de Koninklijke Marechaussee en internationale wetgeving het je onmogelijk die dingen als hoer zelf te regelen, maar als je dan hulp in schakelt heet dat weer mensenhandel. Daarnaast laten veel expats dit soort zaken regelen door hun werkgever, maar deze lijst telt natuurlijk alleen voor hoeren. Wanneer je geen eigen woonruimte hebt en daarom slaapt op je werkplek is dat tien punten. Mensenhandel. Bewaking hebben vindt men verdacht, veel vrienden hebben ook en weinig vrienden hebben ook. Oh, en nieuwe spulletjes kopen is foute boel, samen met positief zijn over je werkgever en een brede vriendenkring is dat weer voldoende voor een melding. En als een agent vindt dat hij ‘voelt’ dat het mensenhandel is dan is dat ook tien punten.

    De Koninklijke Marechaussee is helemaal een verhaal apart. De meeste meldingen doen zij op basis van artikel 273f, lid 1 aanhef en sub 3 Sr uit het Wetboek van Strafrecht.

    ‘Als schuldig aan mensenhandel wordt met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren of geldboete van de vijfde categorie gestraft’ [...] ‘degene die een ander aanwerft, medeneemt of ontvoert met het oogmerk die ander in een ander land ertoe te brengen zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van seksuele handelingen met of voor een derde tegen betaling.’ (Artikel 273f Sr, geldend vanaf 15 november 2013)

    Dit houdt dus in dat het verboden is om sekswerkers uit het buitenland hier te helpen werken. Het maakt niet uit of ze als prostituee wil werken, of ze jou in heeft gehuurd voor hulp, of je haar zus bent die haar ticket voorschiet, elke buitenlandse prostituee die in Nederland komt om te werken is per definitie slachtoffer van mensenhandel. Nogmaals, voor de duidelijkheid: elke buitenlandse prostituee is volgens de wet slachtoffer van mensenhandel.

    Het Sluisteam van de KMar op Schiphol heeft in het kader van de controles bij de zogenoemde risicovluchten uit Bulgarije, gesproken met een hoog opgeleide Bulgaarse vrouw. De vrouw heeft tijdens het gesprek met de KMar verbalisanten aangegeven dat zij vanaf medio 2010 woonachtig is in Amsterdam en ongeveer sindsdien werkzaam is als prostituee in Nederland, waarvoor zij zich heeft ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Haar maandelijkse verdiensten uit de prostitutie kan ze niet aangeven, maar wel geeft ze aan dat de verdiensten niet veel zijn en dat zij de precieze gegevens hierover schriftelijk heeft bijgehouden. De kosten die zij maakt weet ze wel te vertellen en betreffen 1.250 euro voor de huur van haar huis, 90 euro voor de raamhuur overdag en 100 euro voor de raamhuur ’s nachts. Na het gesprek met de vrouw, hebben de KMar verbalisanten geobserveerd in hoeverre de vrouw zou worden opgehaald. Dit bleek vermoedelijk echter niet het geval te zijn: de vrouw heeft alleen de luchthaven verlaten met een taxi. Zij is ter registratie aangemeld bij CoMensha.

    Door de volstrekt onzorgvuldige wijze van registreren wordt het onmogelijk gemaakt om zicht te krijgen op daadwerkelijke mensenhandel. Mensenhandel waarbij de slachtoffers gedwongen worden te werken, tegen hun wil vastgehouden worden, tegen hun wil de landgrenzen over gebracht worden. Hoe vaak deze vorm van mensenhandel voorkomt weten we niet, maar de rapporteur beveelt aan daar nooit achter te komen en vooral nog meer wilde meldingen te maken:

    Aan de minister van Veiligheid en Justitie wordt aanbevolen in het te ontwikkelen nationaal
    verwijsmechanisme op te nemen dat alle bij instanties bekende mogelijke slachtoffers
    moeten worden gemeld aan CoMensha. Instanties die een meldplicht hebben
    moeten deze consequent naleven, instanties die een dergelijke meldplicht niet hebben
    zouden desondanks alle bij hen bekende mogelijke slachtoffers moeten melden. (bladzijde 250)

    Het gaat niet goed met het meten, maar hoe zit het met het weten wat te doen? Binnenkort deel 2.

  11. #8
    Pietjepik's schermafbeelding
    Pietjepik is offline у меня большой и очень хороший член
    Geregistreerd
    18 juni 2013
    Last Online
    25 augustus 2023 @ 21:35
    Locatie
    Velikiy Ustyug
    Berichten
    1.865
    Discussies
    37
    Thanks
    2.135
    Thanked
    2.027 in 727 posts

    Standaard

    Meten is weten, louter observeren echter staat gelijk aan masturberen, ofwel het willekeurig spontaan en niet gepland ergens een flinke zwaai aan geven met als gevolg een niet controleerbare uitbarsting van pulp en bagger.

    Zorgvuldigheid bij meten en vaststellen zijn cruciaal wil je voor de eindgebruiker bruikbare conclusies aan het waargenomene kunnen verbinden.

    Al die langdradige verhalen die bol staan van wollige teksten en waarin lustig met allerlei beladen kreten wordt gestrooid zijn in feite inhoudelijk net zo leeg als mijn zak na een dagje Haus Panthera.
    Der mensch ist, was er fickt.......

  12. Onderstaande leden hebben Pietjepik bedankt voor deze bijdrage:

    Znipper (13 juni 2014)

  13. #9
    Geregistreerd
    18 augustus 2007
    Last Online
    27 november 2016 @ 07:59
    Berichten
    3.445
    Discussies
    299
    Thanks
    4.009
    Thanked
    7.233 in 1.649 posts

    Standaard

    Er was een aflevering op Nederland 2: "Vrouwen achter tralies". Er zitten in Nederland 12,000 mannen en 700 vrouwen in de gevangenis. De vrouwen zitten in vrouwengevangenissen, zoals de Penitentiaire Inrichting Nieuwersluis, Zwolle of Ter Peel.

    http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1424261

    In deze aflevering komt Tatjana (33, Bulgaarse) aan het woord. Ze heeft een kind, werkte als prostituee op het Zandpad in Utrecht. En nu is ze voor 3 jaar veroordeeld wegens vrouwenhandel in Nederland en Bulgarije.

    Ze vertelt over haar gelukkige jeugd. Haar vader is ingenieur en chemicus en haar moeder is pedagoge. Maar ze had de behoefte aan het hebben van veel geld en de makkelijkste manier om dat te verdienen was in de prostitutie.

    Ze vertelt dat ze als prostituee 48.000 EUR verdiende per maand op het Zandpad in Utrecht. Ze had ook weleens vriendjes gehad die van haar profiteerden. Maar toch had ze het goed. Ze vertelt over haar auto's en over haar huizen die ze in Spanje en Bulgarije had gekocht.

    Haar ex-man is gevlucht naar Zuid-Amerika en ze vertelt dat ze samenwoonde met een vriendin in Amsterdam. Ze spreekt vloeiend Nederlands en ze komt niet dom over in het interview.

    De interviewer vroeg naar haar uitgavenpatroon en zei als reactie daarop over haar leven na de detentie: "Dure mevrouw, dus je gaat het leven gewoon voortzetten." Waarop ze zei: "Ja, geld is wel belangrijk he."

  14. #10
    Geregistreerd
    6 juni 2006
    Last Online
    Gisteren @ 08:35
    Berichten
    674
    Discussies
    5
    Thanks
    722
    Thanked
    759 in 280 posts

    Standaard

    "Ze vertelt dat ze als prostituee 48.000 EUR verdiende per maand op het Zandpad in Utrecht"

    Ik zie geen enkele reden dat die dame zou moeten liegen maar toch lijkt me dit wel heel erg veel.

 

 

Regels voor berichten

  • Je mag geen nieuwe discussies starten
  • Je mag niet reageren op berichten
  • Je mag geen bijlagen versturen
  • Je mag niet je berichten bewerken
  •  
Forumsoftware: vBulletin®, versie 4.2.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Image resizer by SevenSkins
Copyright © 2005 - 2017, IJsberenforum
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 06:23.

Diamond 468*60