En weer is een jaar voorbij en m’n 2000e bijdrage hier is inmiddels ook een feit. Tijd voor een terugblik, zelfreflectie en wat algemene beschouwingen.
Ik vind dat je in het leven altijd een uitdaging moet hebben. Graag had ik m’n titel Mr Ijsbeer 2013 verdedigd. Nu er geen competitie heeft plaatsgevonden, prolongeert mijn titel dus automatisch; zonder spannende eindfase. Beetje teleurstellend en een anticlimax van het fantastische afgelopen jaar. Dat geeft me ook de kans om me op een hoogtepunt wat te gaan terugtrekken in de hoeveelheid en uitgebreidheid van m’n forumbijdragen. Om in de de Final Countdown 2014 voor een hoge eindklassering mee te strijden, was een uitdaging geweest. Gevoelsmatig voelt het alsof ik in mijn afgelopen 2de schrijfjaar nog meer nominaties en thanks geoogst heb dan in 2013. Maar ja, dat zullen we nooit weten. Aangezien de final countdown helaas niet meer plaatsvindt, ontbreekt het me ook aan de motivatie om te proberen ook Ijsbeer 2015 te worden.
Gelukkig heeft zich me inmiddels onverwachts een nieuwe uitdaging aangeboden waar ik me op kan richten.
Huh, Wijze Grijze gaat ermee stoppen?
Nou nee, niet stoppen, maar er treedt wel een soort schrijfmoeheid op. Badslippers had er begin 2013 ook last van en ik verbaasde me erover. Nu gebeurt me hetzelfde. Alles wat ik tegenwoordig schrijf, heb ik al een keer geschreven. La histoire se répète. De 26e keer in PC-Bochum in 2014 was nu niet zoveel anders als de 16e keer in 2013. Weer een nieuw woord voor sperma verzinnen? Zwemmertjes, proteïne-shake, body crème op lichaamstemperatuur, of Wijze Grijze DNA-cocktail? Een synoniem voor orgasme? Spuitfontein, moment suprême, point of no return, hoogtepunt, ontlading?
Tegenwoordig voelt het schrijven van een recensie soms als een verplichting en niet meer als iets leuks of ontspannends. Insteek van mijn bijdragen was altijd dat het behalve informatief ook een beetje prettig leesbaar moest zijn. Vaak kreeg ik te horen: “aan die recensies van jou daar heb je tenminste wat aan”. Maar heb je tegenwoordig nog wel wat aan mijn recensies? Alle clubs heb ik al een keer beschreven. Er zijn er niet veel waar ik nog niet geweest ben. Dus nog maar weer eens een keer de keuken, de wellness, het sanitair, de inrichting, de verzorging, de tuin en de kamers beschrijven?
Mijn bijdragen werden vroeger veel gethankt. Dat was voor mij een teken dat ze in de smaak vielen. Ik deed mijn best ze zo informatief mogelijk te schrijven en er ook af en toe een leuke gebeurtenis in mee te nemen. Ik schreef het al eerder: Waardering motiveert me om te schrijven. Niet om er een Wijze Stijve van te krijgen, maar om te zien dat ik niet zomaar wat in het luchtledige zit te schrijven.
Inmiddels is er een nieuwe garde aan getalenteerde schrijvers bijgekomen die met verve over hun escapades bericht en wier bijdragen ik met veel plezier lees. Iamlonely, Again and Again. Licky Luke, Knaktuut, Kanariepiet en Mr Pussy schieten me dan spontaan als prettig leesbare posters van de “nieuwe” generatie te binnen.
Ik heb natuurlijk veel geschreven in de laatste 2 ½ jaar (2.000 berichten dus) en ik geloof niet dat er veel one-liners of geleuter tussen hebben gezeten. Vandaar dat ik tegenwoordig soms ook Duitstalige bijdragen schrijf. Enerzijds om mijn Duitse taalniveau op peil te houden (Danke übrigens an Willi69 für sein Feedback), maar anderzijds ook vanwege de verfrissende interne commentaren die ik op die Duitse fora op mijn berichten ontvang. Ben ik soms narcistisch? Ik denk van niet, maar dat moeten anderen maar bepalen.
Controversieel was ik wellicht ook soms. Niet erg. Ik ga graag de discussie aan en verdedig m’n standpunt. M’n beruchte Wijze Grijze sexapproval™ heb ik ooit in het leven geroepen om uitdrukking te geven aan mijn persoonlijke ervaring van de kamersessie of de clubdag. Laat het als handvat dienen, maar maak er geen waardeoordeel van waar niet aan getornd mag worden. Iedereen heeft zijn eigen perceptie toch?
Mr Pussy slaat hier alle spijkers op zijn kop en heeft me mede laten realiseren dat het tijd is een stapje terug te doen. De afgelopen jaren waren jaren die ik ooit omschreef als mijn “Wonder years”. In mijn eerste 1 ½ jaar op dit forum was ik nieuw, interessant en, als ik iets schreef, dan schreef ik misschien met de verwondering van het ”Alice in Wonderland” syndroom: Elke hoek die je omslaat, verrast je met weer nieuwe indrukken. Navenant enthousiast was ik, hetgeen waarschijnlijk dan weer zijn weerslag vond in mijn schrijfinspiratie.
Navenant waren ook mijn recensies en navenant werden ze ook door menige lezer gewaardeerd.
Precies die waardering in de vorm van een thanks of een nominatie stimuleerde me om m’n bijdragen te blijven leveren. Ik zag dat ze gelezen werden en men vond ze immers leuk! En dat motiveerde me.
Nu ik alle clubs al een keer heb gezien, ga ik niet telkens nog eens opschrijven waar de douches zich bevinden, hoe het eten, de bediening, de netheid er is. Alles is al een keer gezegd en verteld. Ik probeer een bijdrage altijd met zo’n insteek te schrijven dat je er ook iets aan hebt. Frustrerend is daarbij ook te constateren dat het algemene hoofdtopic, waarin nuttige bijdragen geplaatst worden, vaak ondersneeuwt met nutteloos geneuzel, geleuter en one-liner geping-pong. Dan vind ik het soms jammer dat mijn recensie, waarin ik toch weer wat energie in heb gestoken weer in dit drijfzand verzuipt. Ik pleitte al eerder om bij elke club een apart geneuzel en leuterhoekje in te richten. Net als het “live from…” subforum. In zo’n neuzel-, leuterhoekje kan iedereen dan zijn one-liners en bla bla in kwijt. In het algemene topic blijven dan de nuttige en informatieve recensies over. Wil iemand zich een duidelijk beeld van een club vormen dan is dat de plek waar je alle info vindt. Daar is dan toch iedereen bij gebaat, of zie ik dat verkeerd? Nogmaals, ik schrijf zodat je er wat aan hebt.
Ooit verplaatste ik de damesrecensie uit mijn algemene bijdrage nog eens extra naar het aparte meidentopic met de hoop dat men er op die manier ook nog eens wat aan heeft. Begin van het jaar ben ik hier echter ook mee gestopt. Waarom zou ik me die moeite nog doen. Niemand leest het. Er volgen geen reacties op. Het is maar ballast.
De cijfers:
Omdat ik toch wel nieuwsgierig was, wat voor een impact mijn hobby op mijn beurs en agenda zou hebben, ben ik voor mezelf het afgelopen jaar eens gaan bijhouden, waar, wanneer en hoeveel ik eigenlijk op stap ga. Een analyse van de feiten heeft tot volgende nuchtere conclusies geleid
Ik heb het afgelopen jaar exact 100 clubs of RLD’s bezocht. Dit zijn geen 100 volle dagen, want ik heb menig clubbezoek afgesloten met een wandeling over de Vulkan in Duisburg. Alleen schrijf ik daar niet meer over, vanwege bovenvermelde reden. Menige Duisburg-bijdrage raakte verloren door oeverloos geneuzel en gezwets. Nogmaals: ik schrijf voor de geïnteresseerde lezer en niet om een of andere nitwit te voeden die denkt wat onzinnig gezwatel op mijn bijdragen te moeten projecteren. Daar pas ik voor.
Ik had begin 2014 een bepaald maandbudget in gedachten genomen, waarvan ik voor mezelf vond dat ik dat kon verantwoorden. Nu ik op het eind van het jaar de balans heb opgemaakt, heb ik vastgesteld dat ik keurig binnen de grenzen van dat door mij geplande maandbudget gebleven ben: Op jaarbasis had ik exact 36 Euro over! Ik stond er zelf ook van te kijken. 406 kamergangen in 2014 brengen het gemiddelde op meer dan één kamergang/dag.
PC-Bochum:
Het moge bekend zijn en ik maak er geen geheim van. PC-Bochum is onbetwist mijn favoclub. Ik postte het eerder al in het Bochum-topic maar ik herhaal het hier nog maar eens. In 2014 had ik er 231 kamergangen gedurende 26 bezoeken. (Dus om de 2 weken was ik er, met een tendens die stijgende is)
Steeds als ik weer eens een saunaclub bezocht heb en die dag de revue laat passeren, dan vraag ik me steeds vaker af waarom ik niet naar PC-Bochum gegaan ben. Qua kosten geef ik in een saunaclub meer uit dan de EUR 150,= die een dagkaart in Bochum kost. De seks is vrijwel altijd goed, maar als jullie mijn Wijze Grijze sexapproval™ zien, dan moge duidelijk zijn dat ik eigenlijk toch wel heel vaak uitstekende tot zeer goede sessies in Bochum beleef. De beren die mij persoonlijk kennen, zullen wellicht beamen dat mijn aanpak van en omgang met de meiden misschien net dat beetje verschil maakt. Toon respect en je zult gerespecteerd worden.
Lees het maar na in De Wijze Grijze Aanpak
Dit wellicht ietwat roze gekleurde bericht werd mooi genuanceerd door Mr Pussy die ik hieronder nogmaals citeer. Vind ik wel zo fair om ook de andere kant van de medaille te tonen. Nog zo’n bijdrage waar je wat aan hebt.
Desgewenst kunnen jullie hieronder een discussie met me starten waarom ik toch moet doorschrijven of misschien hebben jullie wel goede redenen om het leuk te vinden dat zoveel topics ondergescheten worden door nitwits, zwatelaars en schreeuwmeeuwen.
Overtuig me. Motiveer me.
Adieë tsezame en maat ‘t jót
Wijze Grijze