Na meer dan 7 maanden van ascetisme ben ik nog eens een bezoek gaan brengen aan deze tempel van zinnelijkheid.
Ik hoopte Mercedes nog eens terug te zien. Deze Hongaarse nimf is Grootmeesteres van de Erotiek (Mét hoofdletters, jawel) en houdster van de tiende dan in seksuele contactsport. Zelfs een jaar na ons laatste samenzijn zinderden de aanrakingen van deze dochter van Aphrodite nog na in de lustcentra van mijn lichaam en geest.
Al spoedig na aankomst liepen we elkaar tegen het lijf en kort nadien lagen we op de kamer.
Misschien had ze een beetje een off-day vandaag. Ze leek gehaast, maakte het nogal snel af. Nu ja men kan niet altijd bovenmenselijke prestaties verwachten. Ik was van plan om haar later in de namiddag nog eens mee te nemen op kamer, maar dat is er niet meer van gekomen.
Na de sessie wat gaan uitrusten. De eerste jacuzzi was maar lauwwarm en de tweede warmlauw, dat viel dus wel tegen. Ook tussen de aanwezige dames was er dit keer niet direct iemand te zien die een vuurwerk ontketende in mijn brein. Dat wil niet zeggen dat er geen supermooie dames waren, er liepen toch wel wat playboymodelletjes tussen, maar soms zie je een dame die echt helemaal je persoonlijke smaak is, bijna perfect (in mijn geval zijn dat dan dikwijls juist geen playboymodelletjes). Zo iemand zag ik er deze keer niet.
Nog wat rustend op de ligstoel aan het binnenzwembad kwam er een donkere dame bij me zitten. Ze heette Michèle, en sprak me aan in het Engels, Duits en Frans. Het bleek een Française te zijn, afkomstig uit Martinique. Heel joviaal en goedlachs. Na wat grappen en grollen gingen we naar de bioscoop waar er al flink uit de bol gegaan werd. Zorg maar dat je tong en piemel goed vastzitten want deze dame zuigt ze er gewoon af. Aangezien ik niet speciaal exhibitionistisch van aard ben heb ik toch maar gevraagd om de rest van het programma af te werken op een kamer. Van die kamer heeft ze me dan al de hoeken laten zien. Nog nooit meegemaakt zo hevig als het er daar aan toe ging. Als er nog eens een superorkaan door de Caraïben raast mogen ze haar Michèle noemen.
Terwijl ik met Michèle arm-in-arm van het zwembad naar de kino liep is ze wel 2 keer onderschept door een boerse beer die haar probeerde weg te pikken. Éne wilde zelfs dat ze "naar een vriend van hem" zou gaan. Ook Michèle vond dat er ver over. Ah ces Néerlandais.
Door de koude jacuzzi's en het sombere weer, waardoor het niet mogelijk was om buiten op het terras te zitten, ben ik na de Michèle-storm maar weer naar huis gegaan. Ik voelde me helemaal voldaan en flink moe. Zodoende maar een dikke 3 uur gebleven vandaag. Dat is veruit de kortste tijd die ik ooit in Yin Yang doorgebracht heb. Wat zou het schitterend zijn als die club dichterbij was, zodat ik er gemakkelijker voor een paar uurtjes kon binnenwippen.