Manuela
Het is niet fair - ze maakte geen enkele kans: tegen mijn teleurstelling was deze fraaie Poolse madelief niet opgewassen.
Ik had niet gebeld om tijd met 'mijn' Claudia te reserveren: op de bonnefooi afgereisd naar Lemiers, zogezegd. Ik had de tijd om te wachten als ze onverhoopt bezig zou zijn, uren als het zo zijn moest, en volgens de planning zou ze pas omstreeks 20 november weer naar huis afreizen voor een dag of 10 pauze. Van een vooraankondiging van een kleine ramp (want zo voelde het toen het gebeurde) was geen sprake.
Beate wist me te vertellen dat Claudia niet meer bij Aspasia werkt - zij is teruggekeerd naar haar leven in Polen. En dat was dan dat...
Verwachtingen zijn een prima voedingsbodem voor teleurstellingen. Na een poosje dubben heb ik uit de aanwezige meisjes voor een herhalingsbezoek aan Manuela gekozen.
Manuela herinnerde ik me als knuffelig (en dat was ze), 'lekker' (en dat was ze), lief (en dat was ze), rondborstig (en dat was ze), vriendelijk, servicegericht - afijn: een zachte heelmeester voor een stinkende wond.
Manuela maakte geen kans - bij elke aanraking, bij elk geluidje, bij iedere zoen, elke zucht, elke beweging wist ik: dat heb ik de laatste maanden veel mooier, veel beter, stukken intiemer, onmetelijk gevoeliger, alles echter gekregen.
Claudia, je leest dit niet, maar Sinatra wist hoe hij het zeggen moest:
I’ve got you under my skin
I’ve got you deep in the heart of me
So deep in my heart, that you’re really a part of me
I’ve got you under my skin
I’ve tried so not to give in
I’ve said to myself this affair never will go so well
But why should I try to resist, when baby I know so well
That I’ve got you under my skin
I’d sacrifice anything come what might
For the sake of having you near
In spite of a warning voice that comes in the night
And repeats, repeats in my ear
Don’t you know you fool, you never can win
Use your mentality, wake up to reality
But each time I do, just the thought of you
Makes me stop before I begin
’cause I’ve got you under my skin
Bah.