Shakir's Hemelvaart Clubtour
*Donderdag 30 mei: Acapulco Gold.
*Vrijdag 31 mei: Gallardo (overdag) & Acapulco Gold ('s avonds).
* Zaterdag 1 juni: Villa Venus.
Villa Venus dan. De laatste club van mijn driedaagse in het hoge noorden. Ik liep al langer rond met plannen om eens een RTC-tje te bezoeken. Er hangt een waas van mysterie rond dit clubje. Er zijn nauwelijks (zeg maar geen) foto's te vinden van Villa Venus. Bovendien wordt er nauwelijks beschreven wat zich daar echt afspeelt. De schimmigheid van dat soort zaken spreekt mijn donkere kant wel aan.
De meest louche club die ik ooit al bezocht had was Penelope in Essen, maar dat is dan ook al bijna drie jaar geleden. Na jarenlang alleen maar in premiumclubs vertoefd te hebben, ben ik het ordinaire hoerenlopen een beetje verleerd. Tijd om daar eens verandering in te brengen!
Rond 11u kwam ik toe in dit desolaat stuk industriegebied. Ik zag nergens een gebouw dat voor een "villa" moest doorgaan. De club staat ook nergens duidelijk aangegeven. Schimmigheid alom! Onthoud dus "huisnummer 17" en dan kom je er wel. Villa Venus lijkt een gedeelte te betrekken uit een voormalig kantoorgebouw van één of ander industrieel complex.
Toen ik aanbelde kwam er een naakt hertje de deur openmaken. Ah ja, dat is waar ook, Villa Venus is een echte FKK. Ik moet zeggen dat ik al minder goed ontvangen ben geweest. Mijn entree verliep nogal onhandig want ik werd geplaagd door enige nachtblindheid. Buiten was het stralend weer. Binnen was het donker. Eerst liep ik de verkeerde richting uit, vervolgens stootte ik met mijn hoofd bijna tegen de deur (lompe draak dat ik ben). Afijn, we zijn er geraakt. De theke die me ontving maakte een uitgebluste indruk, en keek me aan met haar doffe ogen vanachter vergeelde dikke brilglazen. (Hoera, een echt hoerenkot!) Het happy hour tarief (10u-12u) bedroeg slechts 15 euro. Mooi meegenomen, want 30 euro leek me toch iets te veel voor deze tent. Je krijgt twee handdoeken mee, net zoals in Babylon of Mondial.
Het eerste wat me opviel aan deze club, in één woord: GROEZELIG. De ganse aankleding is hopeloos gedateerd, dit is echt wel oude meuk. Er valt ook nauwelijks daglicht binnen. De tijd leek hier 40 jaar te hebben stilgestaan. Zoals de benaming (R)ote (T)eppich (C)lub doet vermoeden lag er in de centrale hal een tapijt uit Al Capone-tijden. Bevreemdend was dat de balie nog omgeven was met kerstversiering terwijl buiten het kwik richting 30°C klom! (Was dit voor nieuwjaar 2019, 2009 of 1999?)
Het handelsmerk van RTCs is dat je er voor een habbekrats, en zonder gezeur, erg goede ouderwetse saunaclub-service kan krijgen. Er hangt een blaadje waarop de prijzen duidelijk vermeld staan: 30/50/75 euro voor 25/40/60 min. Dit is de absolute prijsvechter van de regio, en waarschijnlijk ook voor gans Europa. Waarom dan nog naar duurdere clubs gaan met verwaande upselling-trutten?
In de centrale (en tevens volgepafte) hal staan zetels waar de dames hun vaste plaats hebben, een systeem waar ik niet zo van hou. De sfeer is quasi nihil, iedereen staart maar wat voor zich uit. Als je interesse hebt in een dame dan moet je maar naast haar gaan zitten. In het echte leven is er sowieso al een duidelijke markering tussen de mannenwereld en de vrouwenwereld, maar dit is me toch net iets te strikt. Het is wel grappig om te zien hoe bepaalde mannen zich mentaal voorbereiden om zich dan uiteindelijk aan "de grote oversteek" te wagen.
De line-up bestond uit maximaal 12 dames. Vrouwonvriendelijk gesteld zou ik de meesten visueel gezien klasseren onder de B-categorie. Hou er wel rekening mee dat ik vrij streng ben, ik ben nu eenmaal geen allesneuker. Slechts een drietal dames zouden nog kunnen doorgaan als "Acapulco Gold"-materiaal. Er was welgeteld één dame die mijn aandacht wekte: ze zat in één van de voorste zetels, en had een Indisch uiterlijk (waarschijnlijk Roma). Maar ja, ze was dan ook constant bezet.
Ik vond sommige dames te stroef en niet echt uitnodigend voor een sessie. Tja, als je dag in dag uit zich door alle mogelijke lichaamsopeningen laat doorboren voor een hongerloon, zonder enig daglicht te zien, dan begrijp ik dat ergens wel.
Zoals bij elke andere RTC zijn de faciliteiten beperkt. Een verblijf duurt hier dan ook zelden langer dan drie uur. De catering bestaat louter uit wat koekjes, koffie of frisdrank uit een postmix. In de kelderverdieping (in feite de gelijkvloers) bevindt er zich tegenover de lockers een sauna. En dat is het dan zowat. Oh ja, er is nog een miezerig binnenkoertje mocht de sigarettenrook je te veel worden.
Wat ook opviel is dat het publiek hier beduidend anders is dan deze van de premium grensclubs. Alhoewel die vrij divers leek, zal je hier niet gauw de nette mannen zien uit de nette-mannen-clubs à la Golden Time. Naast Turken en Aziaten zag ik ook enkele grauwe ongure types, maar misschien geldt dit in het algemeen zo voor het Ruhrgebied. Toen ik in Oberhausen rondliep viel het me ook al op dat het volk op straat een pak rauwer is dan elders. Versleten mensen, mannen met een karakterkop die nadien nog lang in mijn gedachten bleven hangen.
In één van de zetels zat er bijna twee uur lang een vreemde vogel met het uiterlijk van een verschoppeling. Bovendien keek hij zo scheel als een otter. Dat is nu precies wat ik bedoel met mensen die een beklijvende indruk nalaten. Na twee uur stond de schele verschoppeling plotseling recht om plaats te nemen naast een dame. Begrijpe wie begrijpen kan. Waarom zat die dan in hemelsnaam twee uur lang in die zetel te koekeloeren?
Na dik twee uur besloot ik mijn handoeken terug in te leveren bij de theke. Mijn Indische schone was immers onbereikbaar, en ik voelde dat ik mijn tijd aan het verspelen was. Ik had geen zin meer om nog langer in dit donker kot als een kudde dekhengsten te staan aanschuiven om dan uiteindelijk een wijfje te mogen bevruchten. En buiten scheen de zon... (Moeder, waarom leven wij?)
Nadien ben ik met dit prachtige weer naar het nabijgelegen Landschaftspark Duisburg gegaan, een verdomd gaaf stukje Ruhrgebied. Kan ik alleen maar aanbevelen.
Of ik nog zou terugkomen? Misschien wel. Of toch niet? De tent is me (letterlijk en figuurlijk) te donker om een erotisch getinte sfeer op te wekken. Alhoewel, 15 euro (HH) om te kijken of er iets fuckable tussen zit kan best. Ik zou Villa Venus kunnen gebruiken als een rustig opstapje voor Acapulco Gold, of voor The Day After. Spijt had ik alleszins niet van mijn bezoekje. Ik had meer iets van "Zo, dat hebben we dan weeral eens gehad".
PS. Omdat het Ruhrgebied met zijn schemerige hoerententen me blijft intrigeren plan ik waarschijnlijk in de herfstvakantie de volgende driedaagse aldaar, met waarschijnlijk ook Freude39 op het programma. Stay tuned!