Gustomass
29 april 2007, 14:06
Behalve lekker genieten van al dat moois en lekkers dat de clubs ons ijsbeertjes te bieden hebben doen wij ijsbeertjes ook nog wat anders. Je kan immers niet continu aan het sexen blijven, maar dan spreek ik even voor me zelf...
We maken veel plezier , we lachen en genieten. En laten de dames meegenieten...
Maar alles moet in evenwicht zijn, als de zon altijd zou schijnen zou alles verbranden.
Daarom praten we als beertjes onderling best wel over onze ervaringen in en buiten de club. Ervaringen die we met dames hebben, worden besproken en gelukkig nog steeds beschreven op de daartoe geëigende fora.
Wat dat betreft kun je nog fijn je ei kwijt.
Ook de emotionele kant van de hobby krijgt bij ons beertjes onderling aandacht. Opvallend is dat je , ik spreek weer voor mezelf, dat je onvoorstelbaar open en eerlijk je ervaringen met dames, je emoties, je gevoelens met andere beertjes bespreekt en bespreken kan. In de gewone wereld is dat lang niet altijd het geval dat je zo eerlijk je open en bloot kan geven, ook niet over andere onderwerpen.
Uitwisselen van je ervaringen met collega beertjes, gaat dus prima, je hebt immers even zo vele ervaringsdeskundigen als er beertjes zijn.
Maar, ondanks dat heb ik wel eens het gevoel dat ik er ook met anderen over zou willen praten, met vrienden, op werk, met familieleden.. Al was het alleen maar om ze op de hoogte te brengen van het mooie wat je mee mag maken...
Maar, dat gaat niet, dat zou in de meeste gevallen niet goed vallen en zou wel eens ( negatieve) gevolgen kunnen hebben voor je verdere relaties en je werk.
Dus ik doe het maar niet, ik spreek weer voor mezelf.
Kortom , buiten mijn relaties met beertjes in de club ben ik nog niet uit de kast gekomen, ik bedoel ben ik nog niet uit mijn berehol gekomen.
Ik ben wel benieuwd hoe anderen dit ervaren.
Heb jij al eens met vrienden, famile, bekenden, werk etc over je wandelcarriere gepraat? Hoe ging dat, luchtte het op of was het een groot fiasco. Komen nu je vrienden mee naar de club of moet je nu wel heel goed passen en meten om ongemerkt naar de club te gaan??
Ik bedoel hiermee niet alleen je eventuele vrouwelijke relatiepartner, maar ook richting anderen.
Hoe gaat het eventueel richting je kinderen?
Ik persoonlijk ben als de dood dat ze het zouden ontdekken, hoewel ik al vermoedens heb dat ze iets weten, iets vermoeden. Ben waarschijnlijk niet helemaal voorzichtig genoeg geweest.
Richting mijn kinderen ben ik zeker niet trots op wat ik allemaal doe.
Direct lijden ze er niet onder, maar indirect heeft het best gevolgen.
Kortom, ben best benieuwd hoe anderen een en andere ervaren.
Heb je zin om wat over je ervaringen en ideën te schrijven, dan zou dat heel mooi zijn.
Zo nu weer genieten van het mooie weer.
And Keep your head cool.
Dat zal nog wel lukken, maar zodra ik weer \'n club binnenstap, lukt het hooguit om slechts één hoofd koel te houden en dat nog voor korte tijd vaak.
Oei daar gaat ie weer.....
Groetjes, Gustomass.
We maken veel plezier , we lachen en genieten. En laten de dames meegenieten...
Maar alles moet in evenwicht zijn, als de zon altijd zou schijnen zou alles verbranden.
Daarom praten we als beertjes onderling best wel over onze ervaringen in en buiten de club. Ervaringen die we met dames hebben, worden besproken en gelukkig nog steeds beschreven op de daartoe geëigende fora.
Wat dat betreft kun je nog fijn je ei kwijt.
Ook de emotionele kant van de hobby krijgt bij ons beertjes onderling aandacht. Opvallend is dat je , ik spreek weer voor mezelf, dat je onvoorstelbaar open en eerlijk je ervaringen met dames, je emoties, je gevoelens met andere beertjes bespreekt en bespreken kan. In de gewone wereld is dat lang niet altijd het geval dat je zo eerlijk je open en bloot kan geven, ook niet over andere onderwerpen.
Uitwisselen van je ervaringen met collega beertjes, gaat dus prima, je hebt immers even zo vele ervaringsdeskundigen als er beertjes zijn.
Maar, ondanks dat heb ik wel eens het gevoel dat ik er ook met anderen over zou willen praten, met vrienden, op werk, met familieleden.. Al was het alleen maar om ze op de hoogte te brengen van het mooie wat je mee mag maken...
Maar, dat gaat niet, dat zou in de meeste gevallen niet goed vallen en zou wel eens ( negatieve) gevolgen kunnen hebben voor je verdere relaties en je werk.
Dus ik doe het maar niet, ik spreek weer voor mezelf.
Kortom , buiten mijn relaties met beertjes in de club ben ik nog niet uit de kast gekomen, ik bedoel ben ik nog niet uit mijn berehol gekomen.
Ik ben wel benieuwd hoe anderen dit ervaren.
Heb jij al eens met vrienden, famile, bekenden, werk etc over je wandelcarriere gepraat? Hoe ging dat, luchtte het op of was het een groot fiasco. Komen nu je vrienden mee naar de club of moet je nu wel heel goed passen en meten om ongemerkt naar de club te gaan??
Ik bedoel hiermee niet alleen je eventuele vrouwelijke relatiepartner, maar ook richting anderen.
Hoe gaat het eventueel richting je kinderen?
Ik persoonlijk ben als de dood dat ze het zouden ontdekken, hoewel ik al vermoedens heb dat ze iets weten, iets vermoeden. Ben waarschijnlijk niet helemaal voorzichtig genoeg geweest.
Richting mijn kinderen ben ik zeker niet trots op wat ik allemaal doe.
Direct lijden ze er niet onder, maar indirect heeft het best gevolgen.
Kortom, ben best benieuwd hoe anderen een en andere ervaren.
Heb je zin om wat over je ervaringen en ideën te schrijven, dan zou dat heel mooi zijn.
Zo nu weer genieten van het mooie weer.
And Keep your head cool.
Dat zal nog wel lukken, maar zodra ik weer \'n club binnenstap, lukt het hooguit om slechts één hoofd koel te houden en dat nog voor korte tijd vaak.
Oei daar gaat ie weer.....
Groetjes, Gustomass.