Krukar, voorsteltopic

[krukar]

Ineens kwam het bij mij op dat ik mij nooit voorgesteld heb op het forum, dat is eigenlijk wel grappig, omdat ik net tot de definitieve beslissing ben gekomen om te stoppen met schrijven op IJBF.
Waarom dan een voorsteltopic? Het leek mij misschien een goed idee om dit als dingetje te gebruiken om mijn beweegredenen voor het stoppen eens uit te schrijven. Veel van de forummers zullen mij niet eens kennen, de meesten zullen het niets kunnen schelen dat ik stop, dat maakt mij ook niets uit en ik geef ze groot gelijk. Dit is voor die paar mensen die ik hier heb leren kennen en misschien vraagtekens zouden hebben bij m'n plotselinge "afwezigheid".

Allereerst, hoe ben ik ik hier terecht gekomen?
Ongeveer sinds 2006 ben ik actief loper in Duitsland, daarvoor 1-2 jaartjes in Nederland maar dat was snel over toen ik de geneugten over de grens ontdekte. In den beginne, ongeveer de eerste 1 à 2 jaar was ik vooral een bezoeker van de saunaclubs, goed vertoeven, maar daar kwam verandering in toen ik de PT's en PSC's begon te ontdekken. Vanaf toen werd ik echt een partytreff-loper. De eerste partytreffs die ik bezocht waren PSC Münster en PT Osnabrück, maar daar kwamen al snel andere PT's bij.
In die tijd was ik wel lurker op hookers.nl, maar actief schrijven deed ik nooit en van IJBF had ik ook nooit gehoord. Vrijwel alles in DLD had ik zelf ontdekt via-via en van hookers was er weinig info te verkrijgen over DLD, dus ik voelde ook niet de drive om iets terug te doen voor die site, de community daar trok mij bovenal helemaal niet aan.
Zo ging dat enkele jaren door tot ik pas ergens in 2012 van het IJBF hoorde via een andere loper. Op IJBF stond wél veel info die ik nog niet wist en daarom duurde het ook niet lang tot ik een account maakte en begon te participeren in het schrijven van recensies, zodat ik wat terug kon doen voor de community.

De ergernissen en verliezende drive om te schrijven
In het begin, toen ik net lid was van IJBF vond ik het allemaal nog leuk en interessant, en de recensies verlieten m'n toetsenbord na elk clubbezoek. Echter al snel kreeg ik in de gaten dat dit forum wat losjes gemodereerd wordt en dat er (naar mijn mening) teveel oneliners en onzin-posts tussen de rest doorstonden. Omdat ik nog niet zo lang actief was dacht ik dat dit misschien een tijdelijk iets was en ik ging rustig door met schrijven, maar gedurende 2013 kreeg ik steeds meer door dat dit niet het geval is en dat het forum echt niet past bij mij.
Dit illustreert zich in het overzichtje dat ik voor mijzelf heb bijgehouden in 2013: 121 clubbezoeken totaal in 46 verschillende clubs, waarvan maar van 25 bezoeken en 11 verschillende clubs een recensie geschreven.
De hoofdredenen dat ik mij ging distantiëren van het forum zijn de naar mijn mening te losbandige moderatie, waaruit voortvloeit de vele onzin-posts/topics en soms zelfs de persoonlijke vetes die je op het forum uitgevochten ziet worden, het is niet aan mij besteed. Natuurlijk zijn er de kwaliteitsrecensies want er zitten zeker goede schrijvers tussen, maar het is voor mij toch elke keer een obstakel om door de vele onzin heen te moeten ziften om bij het goede uit te komen.

De toekomst
Het forum moet niet veranderen, dit is immers een langlopend forum dat waarschijnlijk altijd op deze manier heeft gedraaid en dat is prima. Ik heb gewoon zelf de conclusie getrokken dat deze stijl niet bij mij past en dan is het voor mij en misschien ook voor het forum beter als ik niet meer participeer in het schrijven. Dat houd kort gezegd in dat ik gewoon afscheid neem als schrijver van IJBF, verder geen hard feelings of dergelijk, soms kom je er gewoon achter dat bepaalde dingen niet bij je passen en dit is voor mij zo'n geval.
Toch wil ik wel graag de mensen die wel hebben bijgedragen aan de goede recensies bedanken voor hun initiatief en tijd, en ook de forumleiding voor de tijd waarin ik het wel leuk heb gevonden om hier rond te hangen.

Voor de paar beren die ik IRL heb leren kennen: We zien elkaar vast nog wel eens in de clubs.

Gegroet en vaarwel,

Krukar

[Willem2]

Beste krukar,

Mooi dat jij je hebt voorgesteld, minder mooi dat het meteen een aankondiging is om niet meer te schrijven.
De kritiek die jij uit ; horen wij wel vaker. Dan zou je kunnen zeggen ; Waarom doe je er dan niks aan ? Ja, dat is heel makkelijk gezegd, maar niet altijd makkelijk uit te voeren en misschien ook niet altijd wenselijk.
Het gaat namelijk om een paar zaken waarmee wij te maken hebben. "De vrijheid van de één stopt bij de vrijheid van de mede-ijsbeer" Datgene wat jij als storend ondervindt is voor de ander zijn vrijheid om te schrijven. En zodra wij als moderatoren ingrijpen dan wordt er meteen gerept van : Censuur !!!, doen jullie voor de adverterende clubs, vriendjespolitiek etc.
Dan zal ik een voorbeeld geven waaruit blijkt dat door iets te laten staan er uiteindelijk wel info (dat is niet geheel onbelangrijk bij dit forum) uitkomt : https://www.ijsberenforum.com/forum/showthread.php?36025-dragana-wo-bist-du&highlight=woef In eerste instantie zou je denken weer een vraag en uiteindelijk hebben we een naam en komt er ook meer info ondanks de kritiek van "chitchat"
En dan de persoonlijke vetes die worden uitgevoerd ; ja daar doen wij wel wat aan om mensen uit elkaar te houden. Want uiteindelijk is het forum een soort "voetbalkantine", een hobby waar wel ruimte en respect voor elkaar moet zijn.
En dan is er nog wel zoiets als forummoeheid wat resulteert in onder andere "ik heb toch alles al geschreven" , "dat weet iedereen toch al" , "ik weet het toch al" , "ik ga een ander toch niet wijzer maken dan heb ik te veel concurrentie" etc.
Goed, jammer dat je niet meer wilt schrijven over de partytreffs want daar is sowieso al een probleem. Het aantal nederlandse bezoekers van partytreffs is enorm groot maar in de regel schrijven die bezoekres niet zo veel. (Aan het einde van de avond weten ze vaak niet welke dame nu de eerste was ;) :) )

:wink2:

PS Denk er nog maar eens over na...

[krukar]

Beste krukar,

Mooi dat jij je hebt voorgesteld, minder mooi dat het meteen een aankondiging is om niet meer te schrijven.
De kritiek die jij uit ; horen wij wel vaker. Dan zou je kunnen zeggen ; Waarom doe je er dan niks aan ? Ja, dat is heel makkelijk gezegd, maar niet altijd makkelijk uit te voeren en misschien ook niet altijd wenselijk.
Het gaat namelijk om een paar zaken waarmee wij te maken hebben. "De vrijheid van de één stopt bij de vrijheid van de mede-ijsbeer" Datgene wat jij als storend ondervindt is voor de ander zijn vrijheid om te schrijven. En zodra wij als moderatoren ingrijpen dan wordt er meteen gerept van : Censuur !!!, doen jullie voor de adverterende clubs, vriendjespolitiek etc.
Dan zal ik een voorbeeld geven waaruit blijkt dat door iets te laten staan er uiteindelijk wel info (dat is niet geheel onbelangrijk bij dit forum) uitkomt : https://www.ijsberenforum.com/forum/showthread.php?36025-dragana-wo-bist-du&highlight=woef In eerste instantie zou je denken weer een vraag en uiteindelijk hebben we een naam en komt er ook meer info ondanks de kritiek van "chitchat"
En dan de persoonlijke vetes die worden uitgevoerd ; ja daar doen wij wel wat aan om mensen uit elkaar te houden. Want uiteindelijk is het forum een soort "voetbalkantine", een hobby waar wel ruimte en respect voor elkaar moet zijn.
En dan is er nog wel zoiets als forummoeheid wat resulteert in onder andere "ik heb toch alles al geschreven" , "dat weet iedereen toch al" , "ik weet het toch al" , "ik ga een ander toch niet wijzer maken dan heb ik te veel concurrentie" etc.
Goed, jammer dat je niet meer wilt schrijven over de partytreffs want daar is sowieso al een probleem. Het aantal nederlandse bezoekers van partytreffs is enorm groot maar in de regel schrijven die bezoekres niet zo veel. (Aan het einde van de avond weten ze vaak niet welke dame nu de eerste was ;) :) )

:wink2:

PS Denk er nog maar eens over na...

Je hebt gelijk als je zegt dat het verwijderen van posts censuur is. Misschien had ik mijn terminologie van "onzin" wat beter moeten omschrijven want ik doel niet altijd zo zeer op de luchtige topics die er bestaan of luchtige posts die tussendoor worden gepost. Met onzin doel ik juist meer op recensies die vol zitten met gebakken lucht, een clarificatie:

In 8 van de 10 recensies vindt je beren die denken Giacomo Casanova in levende lijve te zijn waarvan de DVP's spontaan van hun sofa afglijden als zij zich in de club vertonen. De dames komen links en rechts klaar van hun professionele befkunsten en spuiten van genot het bed vol, ja, dream on. De beren die dit echt in zichzelf geloven trappen in een acteerspelletje waar een 3-jarige nog niet voor zou vallen.
Praat eens met de dames in de club zelf en vraag ze ernaar, 9 van de 10 zal je vertellen dat ze ronduit moe worden van alweer die volgende beer die denkt dat hij hun wel even klaar kan maken, om er dan maar van af te zijn doen ze alsof ze klaarkomen of alsof ze er van genieten. De uitzondering zal ook hier wel de regel bevestigen maar er wordt geschreven alsof het hier precies andersom is.
Dit soort onzin is wat mij stoort, recensies lees ik voor de informatie over dames, over clubs, niet om de zoveelste ijsbeer die z'n fantasieën botviert op het forum om een virtuele zelfvoldaanheid te creëren die bestaat uit niet meer dan gebakken lucht. Denken die schrijvers echt dat andere beren het wat aan hun aars kan roesten dat jij alweer letterlijk en figuurlijk in het trukendoosje van een DVP bent gestonken?
Dat er af en toe wat aangedikt wordt of wat luchtige humor tussendoor gepost wordt is niet erg, daar betrap ik mijzelf vast ook wel op als ik mijn eigen recensies teruglees, maar dat ellenlange gezever over weer een DVP die spuitend klaarkwam of zo uitzonderlijk genoot van jouw Ron Jeremy neukkunsten is wat mij irriteert en weggedreven heeft van het forum.

Zie het ook niet als een persoonlijke aanval richting de moderatie, want het forum is nu eenmaal van nature zo en ik verwacht ook niet dat dat gaat of moet veranderen. Ik heb gewoon zelf de conclusie getrokken dat dit niet matcht met mijn eigen gedachten c.q. opinie en daarmee de conclusie getrokken dat ik mij beter kan terugtrekken van participatie in het IJBF.

[Badslippers]

[ . . . ]
De dames komen links en rechts klaar van hun professionele befkunsten en spuiten van genot het bed vol, ja, dream on.[ . . . ]

Praat eens met de dames in de club zelf en vraag ze ernaar, 9 van de 10 zal je vertellen dat ze ronduit moe worden van alweer die volgende beer die denkt dat hij hun wel even klaar kan maken, om er dan maar van af te zijn doen ze alsof ze klaarkomen of alsof ze er van genieten. [ . . . ]
dat ellenlange gezever over weer een DVP die spuitend klaarkwam of zo uitzonderlijk genoot van jouw Ron Jeremy neukkunsten is wat mij irriteert en weggedreven heeft van het forum.

In mijn ogen een realistische weergave. Ijsberen die telkens maar denken dat ze een dame naar een hoogtepunt hebben gebeft, geneukt, gevingerd, etc, hebben blijkbaar meer verstand van het vrouwelijk orgasme dan de gehele wetenschappelijke wereld bij elkaar want zelfs daar is nog steeds grote controverse over dit fenomeen. Zelfs de vrouwen kunnen het niet altijd plaatsen.
De kerels die zichzelf uitzonderlijke bedkwaliteiten toedichten en de vrouwtjes keer na keer laten gillen van verrukking, laten zich een rad voor ogen draaien, hebben waarschijnlijk nog nooit een echt vrouwelijk orgasme meegemaakt en denken waarschijnlijk ook dat de aarde plat is. 9 van 10 komt niet klaar? Zal denk ik een heel stuk in de goede richting zitten en dan zit je waarschijnlijk nog aan de lage kant. In mijn begin van m'n wandelcarrière dacht ik: "Whawwww, wat komen die vrouwen snel klaar van mijn inspanningen. Ik ben toch wel heel goed". Wat was ik een uilskuiken, een schlemiel, een idioot. Nu weet ik wel beter. De trukendoos van de dames is net zo gevarieerd als dat er opvattingen bestaan over het vrouwelijk orgasme.

Ter relativering; er zullen zeker vrouwen zijn die plezier beleven en een prettig gevoel ervaren en belangrijker nog, dat laten blijken. Maar dat is nog geen orgasme.


Dat er af en toe wat aangedikt wordt of wat luchtige humor tussendoor gepost wordt is niet erg [ . . . ]

Ha gelukkig, hoef ik mijn pen nog niet helemaal aan de wilgen te hangen. Schrijven is ook een beetje een "Geschmackssache". Persoonlijk hou ik van humor, beetje cynisme, zelfspot, overdrijving kortom het verhaaltje wat inkleuren. Ik mag toch hopen dat als ik schrijf dat ik een spuiter als een Ijslandse geiser kreeg, dit in de categorie overdrijving valt. Ook al zou ik wensen dat het de realiteit was! Pistol Pete zette me gisteravond nog met beide benen op de grond. Hij zei: "Maak je geen zorgen BS, wij weten dan dat het om een theelepeltje ging", en gelijk had-ie!

[aamu]

Ik zou het jammer als je helemaal stopt met schrijven. Je beschrijft toch een redelijke niche met de PC/PT scene en ik denk dat wel gemist zal worden. Daarnaast is het voor jezelf ook leuk om te schrijven als herinnering, dat heb ik zelf tenminste. Schrijven en lezen zijn 2 aparte dingen. Als iemand constant onzin neerkwakt dan zet je deze persoon op de ignore-list en dan heb je er geen last meer van :) (Shit: misschien lees je dit dan ook niet meer ;)).

[Nibor76]

In mijn ogen een realistische weergave. Ijsberen die telkens maar denken dat ze een dame naar een hoogtepunt hebben gebeft, geneukt, gevingerd, etc, hebben blijkbaar meer verstand van het vrouwelijk orgasme dan de gehele wetenschappelijke wereld bij elkaar want zelfs daar is nog steeds grote controverse over dit fenomeen. Zelfs de vrouwen kunnen het niet altijd plaatsen.
De kerels die zichzelf uitzonderlijke bedkwaliteiten toedichten en de vrouwtjes keer na keer laten gillen van verrukking, laten zich een rad voor ogen draaien, hebben waarschijnlijk nog nooit een echt vrouwelijk orgasme meegemaakt en denken waarschijnlijk ook dat de aarde plat is. 9 van 10 komt niet klaar? Zal denk ik een heel stuk in de goede richting zitten en dan zit je waarschijnlijk nog aan de lage kant. In mijn begin van m'n wandelcarrière dacht ik: "Whawwww, wat komen die vrouwen snel klaar van mijn inspanningen. Ik ben toch wel heel goed". Wat was ik een uilskuiken, een schlemiel, een idioot. Nu weet ik wel beter. De trukendoos van de dames is net zo gevarieerd als dat er opvattingen bestaan over het vrouwelijk orgasme.

Ter relativering; er zullen zeker vrouwen zijn die plezier beleven en een prettig gevoel ervaren en belangrijker nog, dat laten blijken. Maar dat is nog geen orgasme.
Same hier.
Ik bevind mij soms in goed gezelschap van swingers en sommige amateurtjes spuiten je hele handdoek vol terwijl je haar vingert beft of swaffelt.
En andere die worden gek als je ze stevig doorneukt en komen klaar als een zwitsers uurwerk waarbij ze even voor een paar seconden naar adem snakken en je van zich afduwen om het orgasme weer weg te laten vloeien.

Is dit die overdrijving nee gelukkig niet, is dit een overdrijving in 9 van de 10 dvp ervaringen waarschijnlijk wel.
Dat soort orgastische geweld van amateurtjes kan ik op vingers tellen bij de dvp's.

Dat waarvan ik dacht dat een dvp klaarkwam na hevig kreunend, gillend en naar adem snakkend van genot bij mijn neuk en befkunsten was het slechts het toneel en mijn onervarenheid.
Nu met mijn swingerservaring weet ik wel redelijk wanneer een dame echt geniet danwel klaarkomt en zal daar dan ook over schrijven.

Krukar je hoeft je zelf niet in herhaling te schrijven maar schrijf als je een echte topdag gehad hebt of als je vind dat een club wel een promo kan gebruiken als het goed is of uitzonderlijk slecht.
Jij die schrijft over pt/pc clubs is een genre op zich en staat los van het gebruikelijke fkk/saunaclub geweld hier met elk hun eigen doelgroepen.
Het zou kortom jammer zijn.

[Gondolas9]

Misschien iets om even over te mediteren. De twee grote NL prostitutiefora heten hookers en ijsberen... En 'ergens' wijst dat er misschien op dat op het ene hookers besproken worden, en op het andere ijsberen hun (eigen) kwaliteiten in het zonnetje zetten.

Ooit was IJbf een prettige community, tolerant, respectvol. Gaandeweg is het verworden tot een tomcat fight, opgesplitst in clans die mekaar niks gunnen.

[sofaking]

Mijn ervaring is dan weer omgekeerd. Weliswaar volg ik niet elke topic, maar binnen de subset van onderwerpen die ik wel volg, vind ik dat de sfeer sinds een paar jaar heel wat serener is dan daarvoor. Vroeger waren er onverbeterlijke relnichten die voortdurend in elkaars haren zaten, met bedreigingen van justitie enz... Terwijl ik me daar nooit in mengde kreeg ik van sommigen toch ongevraagd boodschappen in mijn PB om me te overtuigen hoe slecht die andere wel was enz.... Dat is nu gelukkig al een hele tijd gedaan. (Zoals gezegd toch in dat gedeelte van het forum dat ik frekwenteer.)

[guusg]

jammer krukar, dat afscheid neemt, ik hab altijd met veel plezier je informatieve verslagen gelezen,

In 8 van de 10 recensies vindt je beren die denken Giacomo Casanova in levende lijve te zijn waarvan de DVP's spontaan van hun sofa afglijden als zij zich in de club vertonen. De dames komen links en rechts klaar van hun professionele befkunsten en spuiten van genot het bed vol, ja, dream on. De beren die dit echt in zichzelf geloven trappen in een acteerspelletje waar een 3-jarige nog niet voor zou vallen.

helemaal mee eens, beetje jammer

[krukar]

Aangezien het toch een topic is over mijzelf, dan toch een verhaal over mij. Het gros van dit verhaal is erg recent en het speelt nog, ik vind het fijn om het eens op te schrijven zodat ik het zelf ook zelf eens kan relativeren.
Om de privacy van personen in dit verhaal te waarborgen, heb ik de namen van de betreffende personen veranderd, als je dus een naam leest dan weet je dat dat niet de echte naam van die persoon is en je hoeft er dus ook niet achter te zoeken wie het echt zou kunnen zijn.

Natasja
Zo'n vier jaar geleden heb ik een relatie gehad met een DVP, buiten de club waar zij werkte om. Laten we haar "Natasja" noemen. Deze vrouw raakte mij ergens waar andere DVP's dat tot dusver niet hadden gedaan en over tijd begonnen zich gevoelens voor te ontwikkelen, wederzijds. Dat leidde er toe dat wij na een half jaar samen gingen wonen (in Duitsland, niet relevant waar).
Omdat dit verhaal niet over deze dame specifiek gaat maar wel relevant is voor de rest van het verhaal zal ik dit stukje kort houden; Na een x aantal maanden bleken haar gevoelens voor mij er eigenlijk niet echt te zijn en was zij gewoon uit op bepaalde dingen, haar kinderen hierheen halen, breken met haar leven. Ik kwam daar op een harde manier achter en hoewel ik eigenlijk niks verloren heb, heeft ze wel een deuk in mijn vertrouwen gemaakt. Ik kon er echter mee leven en nadat we uit elkaar gingen had ik zelf weer nieuwe levenservaringen opgedaan en dit was goed toe te passen in de P6-scene.
De dame in kwestie is overigens na ons breken flink het pad kwijt geraakt, ik heb haar nog geprobeerd te helpen maar ze gleed steeds verder af met o.a. coke- en drankmisbruik. Nadat ze een cocktail van medicijnen had gecombineerd met een lijntje is ze in levensgevaar in het ziekenhuis beland, eigenlijk net op tijd, vanuit daar is ze opgevangen door een hulpinstantie die gespecialiseerd is in dat soort gevallen en vanaf daar heb ik definitief alle banden met haar verbroken, er vanuit gaande dat ze nu in goede handen was.

Historie herhaalt zich, of niet......?
Na deze ervaring zwoer ik om nooit meer iets te beginnen met een dame uit de P6-scene. Dit ging jaren goed, het aantal vrouwen waarmee ik het bed deelde was niet meer bij te houden en nooit kwam ik in de verleiding om daar meer van te maken. Zeker had ik bepaalde dames die ik leuker vond dan de rest, en zeker ging ik ook met veel dames buiten de club om, maar nooit dacht ik er aan om een relatie te beginnen met één van deze dames.
Mensen blijven echter mensen en vorig jaar was er weer een dame waarbij ik op het eerste gezicht al gevoelens had. Onze eerste kamersessie was meteen speciaal en er was meer chemie dan dat je normaal beleeft met een DVP. Het was niet alleen seks maar meer richting liefde bedrijven. Deze dame noem ik in dit verhaal "Gabi".
Bij de derde of vierde sessie in een week met haar begon zij naar mijn verassing met een ode, ze was verliefd op mij geworden en ze wilde meer. Natuurlijk gingen bij mij meteen alle alarmbellen af en ik merkte aan mijzelf dat ik meteen distantieerde. Toch wilde ik niet meteen helemaal breken met haar en ik heb haar mijn Whatsapp uitgewisseld, stom of niet.
Veel hebben we gepraat, zowel in clubs als daarbuiten, en wanneer we niet bij elkaar waren via Whatsapp of telefoon. Een ding was mij al snel duidelijk, deze vrouw is anders dan de andere gevallen want ze hangt geen zielige verhaaltjes op, wat ik weet weet ik alleen maar omdat zij verteld als ik er om vraag en anders niet.
Gabi is emotioneel wat in de war (begrijpelijk in dit beroep....) en door veel doorvragen ben ik o.a. achter het volgende gekomen:
- Ze heeft twee kinderen, meisje van 10 en jongen van 6. Deze zijn beide van haar eerste man, met welke ze 4 jaar al niet meer heeft gesproken.
- In de tijd dat ze alleen was is ze haar nieuwe "vriend" tegengekomen, deze man heeft haar de P6-scene ingeloodst en bleek later dus niet op haar uit te zijn maar alleen op geld (denk dat je dit geval dus ook een pooier kunt noemen). Met hem heeft ze een half jaar geleden contact verbroken en ze geeft hem ook geen geld meer.
- Haar kinderen wonen nu bij haar nicht in Roemenië.
- Zij heeft veel gevoelens voor mij, of dit is in ieder geval wat ze zegt, ze is heel erg aanhankelijk en als ik net iets te lang niets van mij laat horen raakt ze in paniek (gespeeld of echt, wie zal het zeggen?).

Ze is ook heel duidelijk in wat ze wil en verbergt dit niet voor mij.
- Ze is al haar geld aan het sparen zodat ze een huis kan huren in Duitsland.
- Daarna wil ze een normale baan vinden (moet mogelijk zijn, haar gesproken Duits is heel goed).
- Als ze dat in orde heeft wil ze haar twee kinderen naar Duitsland halen.

Ze vraagt hier absoluut geen hulp bij en is vastberaden om alles zelf te doen....
Toen we laatst samen aan het eten waren op een terrasje (kortgeleden, met het mooie weer) heeft ze wat dingen gezegd die mij raakten en daar ben ik denk ik echt verliefd op haar geworden, maar mijn innerlijke ik zorgt ervoor dat ik nog steeds erg terughoudend ben en alles relativeer (gelukkig wel).

Zelf zit ik heel erg in dubio, aan de ene kant is het precies zo'n situatie waarbij alle rode vlaggetjes opgaan (Roemeens, 2 kinderen, aanhankelijk etc.). Aan de andere kant merk ik aan alles dat zij anders is dan de anderen en dat ze niet uit is op iets anders dan ons samenzijn. Er is echter voor mij nog geen manier om definitief te peilen aan welke kant ik het zoeken moet. Ik vertrouw haar wanneer ze met mij praat maar aan de andere kant ook weer niet (ervaring uit het verleden die dus meespeelt). Moet ik haar toelaten in mijn leven en het risico lopen dat ik fout zit? Moet ik contacten met haar verbreken en het risico lopen dat zij afglijd, net als Nadja? Ik kan nog geen eenduidig antwoord geven op mijn vraag.

Input van andere is zeer welkom, misschien helpt het mij om beter te relativeren, maakt niet uit wat voor input zij het positief danwel negatief.

In ieder geval ga ik in dit topic schrijven elke keer als er voortgang zit in de situatie!

[Toulouse-Lautrec]

Ongetwijfeld zul je veel adviezen en meningen te horen krijgen. Het lijkt me onverstandig om je keuzes daarop te baseren.
Maar als je denkt dat je de vrouw van je leven hebt gevonden: Trouw met haar.
Succes.

(Je kan natuurlijk voor een relatie ook eens in een ander milieu zoeken)

[vrije jongen]

het zal een typo zijn...maar een zoon van 4 van een kerel die ze al 6 jaar niet gesproken heeft? Succes met dit avontuur verder.

[krukar]

Ongetwijfeld zul je veel adviezen en meningen te horen krijgen. Het lijkt me onverstandig om je keuzes daarop te baseren.
Maar als je denkt dat je de vrouw van je leven hebt gevonden: Trouw met haar.
Succes.

(Je kan natuurlijk voor een relatie ook eens in een ander milieu zoeken)

Nja tis niet echt dat ik "op zoek" ben naar een relatie, heb een relatie of 6,7 achter de rug buiten dit milieu. Het is meer net zoals met zoveel dingen in het leven, je loopt er tegenaan :)


het zal een typo zijn...maar een zoon van 4 van een kerel die ze al 6 jaar niet gesproken heeft? Succes met dit avontuur verder.

Typo inderdaad, 6 en 4 omgedraaid :) zal het aanpassen.

[Badslippers]

Maar als je denkt dat je de vrouw van je leven hebt gevonden: Trouw met haar.
Succes.

(Je kan natuurlijk voor een relatie ook eens in een ander milieu zoeken)

Kort maar krachtig verwoord. Zo zie ik het ook. Enige toevoeging: Als de vrouw denkt dat ze de man van haar leven gevonden heeft.
Kortom: wat wil jij en wat wil zij? Zit daar overeenkomst in dan ga je er 100% voor. De eventuele verborgen agenda's even buiten beschouwing gelaten. Want dat zal de meeste stof tot discussie zijn.

[Eddy_V]

Gewoon er lekker voor gaan!

Laat bij gelegenheid even aan haar merken dat je tijdelijk geld problemen hebt en je zult vanzelf merken hoe de relatie stand houdt.. ;-)
Uit eigen ervaring kan ik melden dat dit prima werkt om het kaf van het koren te scheiden (opdracht gever failliet, nog geld tegoed, net geïnvesteerd etc) 😁

Je merkt vanzelf of ze echt een fata dulce voor jou is..😉

[benijsbeer]

Hoi Krukar,

Je zegt het zelf al. Alarmbellen maar als je wat voor elkaar voelt en je samen plezier hebt ligt het natuurlijk weer anders.

Ikzelf heb me voorgenomen daar niet aan toe te geven. Teveel ellende en ik kan in m'n eentje de wereldproblemen toch niet oplossen. Als ik bij de meid ben wil ik haar graag helpen door het normale bedrag te betalen. Als het erg ellendig is blijkt er soms nog een briefje in mijn portemonnee te zitten wat wel van eigenaar kan wisselen (voor verleende extra's denken de andere meiden dan) maar daar houdt het wel mee op.

ik snap ook waarom het schrijven steeds lastiger wordt. De echt geile dingen beschrijven is lastig want dat gebeurt meer in je eigen hoofd dan dat het zich laat beschrijven. gelukkig past op ieder potje een dekseltje, waardoor ik hoop dat je gelukkig wordt met haar.

Ik heb Madelina (je kent haar nog wel denk ik) ook de terugreis naar Duitsland betaald. Ik had het zo goed gepland. Ik moest een weekje in Duitsland zijn. Samen met haar in het hotel op zoek naar de volgende club voor haar. wat denk je. Ze zit nog steeds in Roemenie. Dat was eens maar nooit weer. Ze had een speciaal plekje vanwege de toestanden bij MC6 in mijn hart maar dat is nu een brokje ijs geworden.

Een ander voorbeeld: Ik heb een collega die ook gevallen is voor een philipijnse dame. Die had echter meer geld als hijzelf, waardoor ik er meer vertrouwen in heb dat het haar niet (alleen) erom te doen is dat ze naar Europa kan komen. Ze werkt ook voor een Europese bank, dus dat is dan anders. Verder is het verhaal vergelijkbaar, alleen zonder kinderen. Ik houd mijn hart vast als het visum erdoor is. Getrouwd zijn ze al voor de wet. Nu nog groot feest als ze voor de kerk trouwen na het krijgen van het visum. Pas daarna 'mag' hij met haar naar bed. Kun je je dat voorstellen ? ikke niet. Ik vrees alleen dat zodra het visum er is, zij ervandoor gaat, of ze zich in ieder geval totaal anders gaat gedragen tegenover andere Europeanen die meer te besteden hebben dan hij.

Dat zal jou niet gebeuren, zij is duidelijk op zoek naar vastigheid zo lees ik tenminste tussen de regels door. Dat kan jij haar bieden. Waarom ook niet, maar heb je haar kinderen al gezien. Kun je ermee opschieten. Kinderen worden groot. Kleine kinderen kleine problemen, grote kinderen ... vul maar in. Gaan ze je accepteren.. Pay6 .. etc. het kan uiteraard goed gaan. Ik wens het je toe.

We houden contact via FB.

[krukar]

Terug van weggeweest :)

Binnenkort eens wat updates voorzien over de situatie met "gabi".


De clubs waar ik de laatste tijd heb rondgehangen:
PSC Bochum
PSC Münster
La Vita
M-exklusiv
Partytreff Oase
Partytreff M2
Nieuwe club in viersen
K8


Genoeg te schrijven dus als ik tijd/zin heb zal ik weer eens wat recensie neerpennen.
Tevens voor a.s. Woensdag een trip ingepland naar PSC Bochum

[krukar]

"Gabi" dus, iemand vroeg mij inmiddels al of dit de Gabi is die vroeger in LV werkte, maar nee, Gabi is niet haar echte naam.

Als een verliefd stelletje waren we, april van dit jaar. Ik bezocht haar elke week, meestal meerdere dagen, voor zover mijn werk dit toeliet. Wat begon als dagen alleen maar de binnenkant van hotelkamers zien en een uitgebreide studie van de aldaar aanwezige bedden en meubilair, veranderde langzaam in een situatie waar we ook samen er op uit gingen en dagjes weg gingen. Dierentuinen, pretpark, aqualand, noem het maar op. Dagen werden weken vakantie samen, een weekje in Keulen, een weekje bij mij thuis, een weekje in Nederland en dat alles in een tijdspanne van 4 weken. Het klikte goed en we hadden het erg leuk met elkaar.
Onderwijl leerde ik veel bij over het wereldje achter de P6; Gabi werkte vroeger in Roemenië, in een dorpje waar ze is geboren, als kassiere in de lokale alles-winkel die groente, fruit, ijzerwaren, lampen en auto's verkoopt. Haar leven was zoals dat van de gemiddelde mens op het Roemeense platteland; Overdag werken voor een baas, s'avonds het land bewerken tot lang nadat de zon onder ging, en dat zo 6 tot 7 dagen in de week. It's a hard life, maar ze klagen er niet over.
Toen Gabi 16 werd, ontmoette ze haar eerste vriendje, dat kon natuurlijk niet zo lang goed gaan in een land waar de enige condoom die je ooit gaat vinden nog gemaakt zal zijn van een schapendarm en wellicht al 8 keer in de wasmachine is geweest voor hergebruik. Aldus was daar al snel haar eerste kind, een mooie Roemeense dochter met blonde haren.
Op het platteland in Roemenië is dit vanzelfsprekend een schande en Gabi wrdt nu door het hele dorp met de rug aangekeken. Tot toppunt van medeleven werd Gabi het huis uit getrapt, inclusief haar netgeboren dochter, en zo leefden ze een tijdje in de straten. Haar werk in de alles-winkel ging wel door, kindje achter de toonbank, en zo spaarde ze genoeg geld bij elkaar om een eigen huis, of misschien beter gezegd, haar eigen krot kon huren. Dit alles omdat de familie van het vriendje natuurlijk Gabi niet in huis kon nemen. Toen ze haar eigen huisje had, kon dat ineens wel en werd het agendapunt plots veranderd in een trouwerij, want zo medelevend zijn ze dan natuurlijk wel weer....
Als versgetrouwd 17-jarig stelletje met een kind van bijna een jaar gingen ze samen wonen in haar krot, op de trouwerij waren erg veel gasten geweest, namelijk de moeder van haar kersverse echtgenoot en diens andere zoon. De rest vond het wel best. Dit ging een x aantal jaar goed, en hoe ze het voor elkaar hebben gekregen weet ik niet, maar het 2de kind kwam pas 3,5 jaar later, een jongetje dit maal. De familie nu uitgebreid naar 4, leefde nog steeds in hetzelfde krot van 30 vierkante meter, als het regende moesten ze wat emmertjes neerzetten om het water op te vangen dat door de gaten heen kwam. De eigenaar van het pand was inmiddels overleden en er was niemand komen claimen, dus het huisje was nu in ieder geval kostenvrij.
Zo'n 2 jaar later besloot haar man dat hij er genoeg van had en regelde abrupt een scheiding, hij ging de weide wereld in en liet Gabi met haar 2 kinderen achter. Haar moeder, waarvan de man inmiddels ook de benen had genomen, had haar inmiddels wel weer vergeven, dus de 2 kinderen mochten daar inwonen, Gabi zelf niet. Ze raakte weer wat van het pad af en ontmoette een nieuwe vriend, een fout type maar goed, vrouwen blijven vrouwen. Hij belooft haar een goed leven in Duitsland en ze trapt er in, met veel moeite haar kinderen achterlatend bij haar moeder. In Duitsland aangekomen gaan ze op zoek naar een woning in Dortmund en ze vinden al snel een appartementje in het centrum.
Gabi is helemaal in de wolken van de nieuwe leefomstandigheden en wordt sterk verliefd op haar nieuwe vriend. Deze grijpt de kans aan om haar te manipuleren en zo beland ze in 2010 in de P6-industrie, in een net geopende saunaclub. Ze verdient geld als water, soms wel 500 euro op een dag en haar vriend weet het natuurlijk zo te buigen dat dat allemaal wordt besteed aan zijn BMW, zijn armani kleding en noem het maar op. Gabi zelf werkt het grootste deel van de week in het ene lingeriesetje dat ze na veel zeuren mocht halen bij de H&M.
De vriend ontspoort ook wat verder met al het beschikbare geld en raakt aan de cocaïne, een drug met het nadeel dat het mensen die van nature wat aggresief zijn, nog agressiever maakt. En zo wordt ze regelmatig in elkaar getrimt als hem iets niet zint. Gabi is inmiddels te bang om er iets van te zeggen, ze wordt in de saunaclub op straat gegooid omdat ze niet kan werken met een gezicht vol blauwe plekken en ze geen make-up mag kopen van haar vriend om dat te verbergen. zo beland ze in de PT-scene en dat is waar ze enorm afgleid. Haar vriend helpt haar ook aan de coke om haar nog afhankelijker te maken. Na verloop van tijd is het in de goede PT-clubs ook hetzelfde verhaal; te vaak kapot gezicht en dus op straat. Zo glijd ze nog verder af naar de onderkant van de PT-markt, de 60-euro clubs om ze zo maar te noemen. Haar geluk is geweest dat ze zich niet heet laten verleiden tot AO-opties.
Langzaam verandert ze in een emotioneel wrak terwijl haar vriend gekker en gekker wordt, het is ergens in 2012 als hij wordt opgepakt door de Duitse politie wegens een mislukte coke-deal. Bij gebrek aan bewijs tegen hem gaat hij maar een jaar de bak in, maar het vonnis luid wel dat hij Duitsland uit moet als de straf erop zit en een verbod tot terugkomst krijgt voor de komende 15 jaar.
Gabi is nu alleen in Duitsland en krabbelt weer iets op, langzaam groeit ze weer op in niveau van clubs en eind 2012 werkt ze weer in de top van de PT-scene en verdient een aardige duit. Ze zit wel in een spagaat want haar ex-vriend zit nu in Roemenië en drijgt haar kinderen wat aan te doen als ze geen geld stuurt. Ze houdt hem voor dat ze nog steeds in de 60-euro clubs werkt en komt weg met het maandelijks opsturen van 200 euro. Van de overige 3k die ze in de maand verdient gaat 70% op aan coke. Bij toeval en geluk komt haar bazin daar achter en deze helpt haar d.m.v. een afkickkliniek om van die coke af te komen, wat na een aantal maanden lukt. Halverwege 2013 is ze cokevrij en begint ze eindelijk wat geld op te sparen. Dezelfde bazin haalt haar over om haar ex aan te geven bij de Duitse politie, door zijn verleden in Duitsland starten deze i.s.m. de Roemeense politie een onderzoek en vinden/bewijzen verschillende zaken waaronder autodiefstal, intimidatie, afpersing en chantage. Haar ex verdwijnt voor 11 jaar achter de tralies in Roemenië en Gabi's leven gaat eindelijk weer eens berg op. Eind 2013 is waar ik haar voor het eerst ontmoet en waar ze eigenlijk in een vrij goede gemoedstoestand is.
De maanden tussen dan en april 2014 leiden weer tot waar ik boven dit stuk was gebleven.
In mei moet ik voor mijn werk zoals vaker een paar weken naar het buitenland, 2 weken Roemenië en 1 week Engeland. Gabi grijpt deze kans aan om ook naar Roemenië te vertrekken voor een maandje. Elke dag dat we elkaar niet zien wordt ze nerveuzer en in de 3de week hangt ze uur aan de telefoon zonder iets te zeggen, alleen maar vloeien van tranen. Als we beide weer terug zijn in Duitsland is het eens tijd om een goed gesprek aan te gaan over onze toekomst en ook over haar toekomst.
In de 4 weken dat ik los van haar was heb ik veel nagedacht, over de verschillen in cultuur, verschillen in de manier van leven etc. Ik leg haar dit voor en vraag of ze wel echt zeker is over onze toekomst samen. Ze weet inmiddels dat ik voor mijn werk gemiddeld 6 keer per jaar een paar weken in het buitenland zit. Alles samen brengt haar ook aan het twijfelen en we besluiten samen om het wat rustiger aan te doen. Wel samen dingen blijven doen maar wat minder op het seksuele en emotionele gebied.
Dan komt haar eigen toekomst ter sprake, ze laat mij haar gespaarde geld zien, wat allemaal contant in een sporttas zit en bij elkaar ruim 10k euro's is. Ik weet haar te overtuigen dat dit geen goed idee is, maar dat een Duitse bank ook geen goed idee is i.v.m. belastingen e.d. De optie die we kiezen is om het geld via wire (WU) in incrementen van 1000 euro naar haar moeder over te schrijven, die het dan via WU in Roemenië kan ophalen, ze verliest zo 9% van het geld aan WU maar het geld is dan daarna wel safe. Met haar moeder maakt ze de afspraak dat zij, van de 9.5k euros die over blijft, da's ongeveer 42k RON, 5K RON mag uitgeven en de rest bewaard voor als Gabi zelf naar Roemenië komt. Die dag komt snel want ze mist haar kinderen, die inmiddels zijn verkast naar het huis van haar nicht, en wil half juni naar Roemenië toe, ik besluit om twee weekjes met haar mee te gaan. Zo belanden we op het vliegveld van Cluj, auto huren en een tocht van 3 uur om een stukje van 70km af te leggen over de binnenwegen, want snelwegen zijn er bijna niet in dit mooie land.
Allereerst bij haar moeder langs om te bezoeken en om het geld op te halen, in het dorpje laat ze me veel zien, er is weinig veranderd sinds vroeger. In de hoofdstraat lopen boeren met kuddes schapen, en alle doprsbewoners komen even buurten om te kijken wat die lange blanke kerel daar doet. Ze heeft nog steeds de sleutel van het huisje dat van haar is/was, we kijken er eens binnen maar het is inmiddels zo vervallen dat het niet meer bewoonbaar is.
We praten lang en veel over onze toekomst en komen samen steeds meer tot de conclusie dat het goede vrienden moet worden in plaats van een stelletje. We zetten samen ook een actieplan uit voor haar eigen bestwil. Het eerste wat we doen is naar de stad toe om een account te openenen bij de BCR, eigenlijk de enige veilige bank in Roemenië. Ze deponeert het geld op de rekening zodat er ook een klein beetje rente op wordt gegenereerd. De volgende stap is uitzoeken wat we moeten doen met "haar" huisje, er is nog steeds niemand geweest die het is komen claimen, de eigenaar had waarschijnlijk geen nazaten. Navraag bij de staat leert dat ze de grond daarom mag overkopen tegen restprijs (er was schijnbaar al veel pacht voor betaald), ze betaald meteen de 4000 RON (iets minder dan 1000 euro) en is nu de bezitster van 100m² grond. Het huisje van 30m² staat er nog wel op, op dag 5 regelen we dat dat gesloopt wordt en dat het sloopafval wordt verwijderd, voor de luttele totaalprijs van 1200 RON.
Dan haar nicht en haar kinderen bezoeken, in een ander dorp 40km verderop, een emotioneel wederzien tussen haar en haar kinderen na 4 jaar. Ik besluit om ze even met rust te laten en vertrek voor 2 dagen naar Cluj, hier was ik al eens vaker geweest voor m'n werk maar als je er als "toerist" bent blijkt het een vrij dooie stad te zijn. Dan de tijd maar eens goed gebruikt en grote inkopen gedaan voor zowel haar moeder als haar nicht. Op de terugweg richting haar nicht drop ik de helft van de supplies bij haar moeder, die denkt dat er een pakket uit de hemel is gevallen en mij de eerste 30 minuten niet meer loslaat. Ze staat erop dat ik blijf eten, legt dat met handen en voeten uit, en ze kookt een wereldse maaltijd, zo lekker heb ik zelden gegeten, via de tamtam of hoe ze het voor elkaar krijgen wordt de nicht geïnformeerd en die komt met haar man, haar eigen kind en Gabi en haar 2 kinderen met de auto richting moeder. Bij het zien van wat er nog aan voorraad over is in de auto stijgt haar nicht al zowat op, als ze dan ook nog hoort dat dat allemaal voor haar is valt ze op haar knieën en begint spontaan de grond te kussen. Dat hoeft nou ook weer niet en ik roep maar dat het eten koud wordt, zinloos want de nicht verstaat hooguit 3 woorden eDuits en 2 woorden Engels.
De nicht vertrekt de volgende dag weer naar huis en ik ga met Gabi eens richting Cluj om nog wat daagjes samen wat leuks te doen. Tussen de Cheile Turzii, Bridal Veil en Fantanale Lake blijkt er daar nog best wat te doen. We leggen nog de rest van het actieplan vast, want ze weet inmiddels dat het bouwen van een nieuw huis met 2 verdiepingen ongeveer 50K RON gaat kosten. Ze heeft 10K RON aan haar nicht gegeven voor het onderhoud van haar kinderen het komende jaar en heeft nu nog ongeeer 25K op de bank. Ze geeft zelf aan nog wel 3-4 jaar in Duitsland te willen werken om zo een klein vermogentje (voor Roemeense standaarden) op te bouwen, in de club waar ze nu terecht kan kan ze ongeveer 4000 euro per maand verdienen met 5 dagen in de week werken, haar appartementje in Dortmund kost 350 euro in de maand en haar levensonderhoud al zo'n 500 euro p.m. zijn in DLD, met 150 euro voor onvoorziene uitgaven blijft er dan 3000 euro p.m. over om te sparen. In 4 jaar is dat ongeveer 144000 Euro ofwel 638000 RON. Ze zal die 3000 euro elke maand netjes op haar BCR rekening storten, we hebben via internet een zusterbank gevonden in Duitsland die dat kan regelen.
We hebben alles daarna uitgerekend en het blijkt dat dit geld ruim voldoende zou zijn om haar huisje te bouwen en daar de rest van haar leven te vertoeven en haar beide kinderen naar de stad te sturen voor een redelijke hogeschool opleiding.
Na het uitstapje in Cluj heb ik haar weer naar haar nicht gebracht, daarna ben ik zelf naar huis gegaan en heb haar sleutel meegenomen van het appartementje. Zij bleef zelf nog 2 weken in Roemenië en ik heb in die tijd het appartementje wat opgeknapt, beetje geschilderd enzo. Ze is inmiddels terug en ze was er blij mee, wou me er nog geld voor geven, ik heb haar gezegd dat zij nooit meer geld aan mannen moest geven en daar kon ze gelukkig wel mee lachen.

We hebben alles nog eens goed nagesproken en besloten dat het zo goed is, we zijn goede vrienden voor het leven, zij bouwt de komende jaren aan een toekomst in Roemenië en de uitstapjes zullen we samen nog regelmatig maken. Aan een andere vent begint ze voorlopig niet meer en als ze ooit weer een kerel vind heeft ze mij laten beloven dat ik hem eerst zou keuren om te kijken of het wel een goede kerel is :D
Voor mij zelf is het zo ook goed, weer een ervaring rijker en een goede vriendin voor het leven erbij. Inmiddels al 2 bijna 2 maanden weer aan het ijsberen en dat bevalt me ook wel weer prima! :)

[WA]

Dat voelt goed he Krukar, aan iets duurzaams bouwen.

Je verhaal leest als of ik iets van mezelf terug lees, al was ik nooit in Roemenië en zag ik nooit tassen met duizenden euro's voorbij komen. Zo gedetailleerd zal ik het nooit opschrijven, althans niet op fora als deze.

In het verlengde van TEIRESAS's (https://www.ijsberenforum.com/forum/showthread.php?38333-waarschuwing-Relatie-met-een-DVP&p=382018#post382018) bericht doet het me goed dat er meer beren zijn die zich DURVEN te bekommeren om de toekomst van de meiden in de clubs etc etc. Ik heb al erg vaak moeten horen van verschillende beren dat je ze alleen zou moeten neuken en verder niets. Ik kan dat niet.

Het geeft zoveel meer voldoening te weten dat je naast €'s nog iets anders bij hebt kunnen dragen aan de toekomst van zo'n meid.

[Hobbele]

Goed te horen dat er in ieder geval één meid op het goede pad is en het blijkbaar goed voor heeft met haar ex-klant!
Helaas behoort zij wel tot de welbekende druppel op de gloeiende plaat.

Ik zie in de raambuurten en clubs teveel meiden die dagelijks door hun "vriendje" worden gehaald en gebracht van en naar hun "werk". Vriendjes met de welbekende fout gepimpte slagschepen van de bekende Duitse "premium" merken voorzien van meestal Roemeense of een ander Oostblok kenteken waaruit de desbetreffende dame zichtbaar vol trots uitstapt. Als ze uitstapt en ze ziet een klant van haar dan doet ze net of ze die niet ziet, draait zich snel om en geeft haar "vriendje" opzichtig een dikke pakkerd. Eenmaal aan het werk is die klant dan opééns wel weer interessant voor haar uiteraard om de nodige euro's aan hem te verdienen.
Misschien zitten deze dame's anders in elkaar dan de hierboven beschreven dame. 90% van de dames die ik zie uitstappen uit de gepimpte Duitse bolides dragen namelijk nog geen zichtbare tekenen van een zwangerschap en zitten nog superstrak in hun vel. Men zegt dat het karakter van een vrouw verandert nadat ze een kind gebaard hebben en hun prioriteiten dan anders liggen. Misschien is dat wel zo. Wat ik wel zie is dat de prioriteiten van de dames uit de gepimpte Duitse bolides zeer zeker niet liggen bij hun klanten die ze eventueel mee willen helpen bij het bouwen aan een betere en zekere toekomst. Nee, misschien verblind door vermeende "liefde" of door zelfoverschatting, ik weet het niet, maar deze dames hebben maar één prioriteit en dat is het welzijn van hun "vriendje". De meeste dames weten best wel dat hun "vriendje" er ook nog andere "vriendinnetjes" op nahoudt. Echter, ze lijken wel zo verblind door de liefde voor hun "vriendje" dat ze dit niet zien of niet willen zien of zich voor de gek laten houden dat die andere "vriendinnetjes" er niet toe doen en dat zij de enige ware voor hem is. Ach, het is ook zo'n lekkere gespierde "hunk" hè! Hij heeft het helemaal gemaakt en schudt de euro's in contanten uit z'n broekzak alsof het wc-papier is. De droom van iedere vrouw toch?

Geloof het of niet, ook Hobbele heeft z'n ervaringen gemaakt in het verleden toen hij nog niet zo heel erg ervaren was in wandelland zoals hij dat nu wel is en had een "vriendschappelijke relatie" met meerdere Roemeense dames. Ten minste, dat dacht hij. Deze Roemeense dames lieten hem foto's zien van hun woning in hun thuisland, van hun familie en eventuele kinderen. In het begin van de vriendschap is alles pais en vree totdat het ogenblik komt dat haar kind/haar vader/haar moeder/haar opa/haar oma ernstig ziek wordt, haar woning overstroomt/afbrand, naja, in ieder geval dat ze opeens geld nodig heeft waarover zijzelf natuurlijk niet beschikt, vreemd als je toch zo'n 4000 euro per maand maakt (ik heb ze niet) en toch de mogelijkheid hebt gehad een behoorlijk kapitaal bij elkaar te sparen. Nee hoor, het leven schijnt erg duur te zijn in Roemenie en daarom werd Hobbele aangesproken om financieel bij te springen. Er is me zelfs beloofd door een dame dat ze met me zou gaan trouwen indien ik eventjes 5000 euro per Western Union over zou maken naar het prachtige land Roemenië. Nou, Hobbele is soms wel gek, maar zo gek is ie nu ook weer niet dus! Mijn Twentse nuchterheid heeft mij al verschillende malen behoed voor een op de loer liggende financiele ruine. Heeft de dame dan in de gaten dat de gevraagde duko's niet zullen worden overgemaakt door heer Hobbele dan is opeens de vriendschap voorbij en is hij een groot "arschloch". Raar hè!

Tja, zo te horen om me heen ben ik helaas niet de enige met deze ervaring, sterker nog, ik ken heren genoeg die er wel in zijn gestonken en die in blinde verliefdheid even de helft of nog meer van hun spaarrekening hebben overgemaakt naar één of ander vaag Roemeens/Bulgaars/Pools bankrekeningnummer of zelfs het bedrag in contanten hebben voldaan Nou, daar hadden ze naderhand wel even spijt van. Maar ze beschouwden het als een dure levensles om zo het verlies van hun zwaar verdiende centjes nog enigszins te kunnen verwerken. Natuurlijk kun je het ene goudhaantje treffen, zoals dat blijkbaar wel is gebeurd bij Krukar te horen uit zijn bovenstaande verhaal aannemende dat alles op waarheid berust maar daar ga ik nu wel even van uit. Maar de werkelijkheid was voor vele beren onder ons helaas anders.
Daarom waarschuw ik vaak op de fora voor deze dames en bezoek ik liever mijn Duitse favorietjes die niet door een "vriendje" met een blitse bolide op hun werk worden afgezet maar arriveren zelf rijdend achter het stuur van hun "niet premium en ongepimpte" niet zo dure bolide van meestal wel Duitse makelij voorzien van de nodige parkeerdeuken! Ein Auto fürs Volk zeg maar! Als ik ze vraag waarom ze niet van hun verdiende geld een dure Duitse premium bolide kopen is hun antwoord vaak "ach, es ist nur ein Auto". Hun prioriteiten liggen schijnbaar ergens anders en dat is maar goed ook!

[WA]

De helft van je spaarrekening doneren is heel wat anders dan echt helpen.

Het is mij trouwens niet vreemd hoor, de vraag om extra €'s vanwege een ziek familielid in Roemenië. Velen niet denk ik. Mijn reactie is altijd (het kwam meerdere keren voor) :: laat maar zien die ziekenhuisrekening, het adres daarvan en de wens om de behandelend Arts even te spreken alvorens het geld direct over te maken.

Terechte opmerkingen trouwens hoor, van Hobbele. Zuid duitse bolides rijden en toch in financiële nood....??? Ik heb wel eens de opmerking gemaakt naar een dame dat ze dat ding maar moest verkopen dan. Die ziekenhuisrekening zag ik nooit, maar warempel werd dat product uit Zuffenhausen nog verkocht ook. Bijspringen is dan ook niet meer nodig geweest.

Getallen heb ik niet, maar mijn gevoel zegt me dat er veel meer dvp's voor eigen portemonnee werken dan algemeen word aangenomen. Veel cliche's zijn inderdaad van toepassing maar ook weer niet op alle dvp's. Het is gewoon aan te raden om kritisch te zijn op jezelf en de dvp. Vraag door als er verzoeken komen tot extra financiële steun. En als er geen plausibele antwoorden komen is het beter om de bank maar even niet te bellen. Dan maar het risico dat de dvp je ineens veel minder interessant vind.

Misschien is het een idee om een topic te starten met do's en don't 's als het gaat om het helpen van een DVP. Financieel of anderzins.

[krukar]

Nu ik terug ben dan toch maar eens een propere introductie voor degenen die dat interesseert, als dat niemand is dan is dat ook prima ;)
Overigens als een moderator dit leest: w.m.b. mag de topictitel wel worden aangepast, zover mogelijk, het stukje "bij afscheid" mag er dan af.

Begin jaren 80 was het begin van mijn leven, geboren in hartje Amsterdam, in de pijp voor de mensen die er bekend zijn. Als klein kind in een gezin met een moeder, een broer en een zus speelde ik in de straten van Amsterdam, dit was natuurlijk de eerste introductie met zaken als drugs, seks en andere smerigheid maar dat relativeer je als kind nog niet zo als later. De introductie met Duitsland kwam al snel, want m'n pa was daar 2 jaar voordat ik werd geboren heen verhuisd. Een jaar of 7 was ik, toen ik samen met m'n broer op de trein stapte naar München om hem te bezoeken. Onderweg stations passerend als Oberhausen en Köln, nog niet wetend dat ik er 25 jaar later zoveel tijd zou rond brengen.
Als kind van Amsterdam was München zelfs nog een metropool en de indrukken waren groot, stiekem verloor ik daar m'n hart al een beetje aan Duitsland.
Rond m'n 10de levensjaar werd ik oom, want m'n zus van 16 had zojuist d'r eerste kind gebaard, wat in feite mijn introductie was tot het "meer dan een plasser zijn van de plasser". Ze was inmiddels uit huis en m'n broer volgde een jaar of 3 later. Daarop kon ik natuurlijk niet achterblijven en toen ik 17 was, net na het afronden van m'n HAVO ging ik ook op mijzelf wonen, in de Bijlmer. In de drie opvolgende jaren heb ik bijzonder veel beroepen uitgevoerd; een half jaar hovenier, een jaar kok, een half jaar als barkeeper op een cruiseschip en nog hier en daar wat verschillende dingen. Na die 3 jaar was ik dat allemaal zat en heb ik een zooi spullen ingepackt in een grote backpack en ben eerst een jaar gaan backpacken in Europa, waar ik eigenlijk best veel tijd in Duitsland heb doorgebracht zonder daar al de P6 te ontdekken, gevolgd door een jaar backpacken/werken in Australië. Ook daar veel mooie ervaringen opgedaan en een stuk wijzer geworden.

Inmiddels was het 2004, ik was 22 en ging wat serieuzer nadenken over m'n toekomst, daarmee wilde ik een Bachelor opleiding gaan volgen en omdat ik redelijk technisch ben aangelegd en in die tijd best wel een die-hard geek was is de keuze gevallen op Technische Informatica, mede doordat ik die versneld kon doen in 3 jaar ;). De opleiding haalde ik met twee vingers in de neus (als afstudeerproject een eigen besturingssysteem bouwen voor een grote multinational, die ook nog is toegepast voor een selecte applicatiegroep was voor ons wel prima en we haalden voor de verdediging een 9,5). Het was in deze tijd dat ik in aanraking kwam met prostitutie, in Nederland. Ik had wel korte relaties met studentes gehad maar de optie om gewoon een vrouw uit te kiezen, goede seks te hebben en dan de deur weer achter je dicht te trekken was veel aantrekkelijker en liet mij met veel meer vrije tijd en keuzes om andere dingen te doen. Het hielp daarbij behoorlijk dat de stufi in die tijd nog behoorlijk genereus was.

Via het afstudeerbedrijf kreeg ik meteen een baan aangeboden bij een andere multinational als Unix-beheerder, dit beviel de eerste 6 maanden prima maar daarna kwam al vrij snel de klad erin, ik hekelde het repetitieve werk en het hokjesgedrag van het middle-management. Ik wou weer eens wat anders en ben in de avonduren een master gaan volgen aan de UU (Organisatie, Verandering en Management). De master was binnen 1 jaar binnen. De prostitueebezoeken waren nog steeds regelmatig en bij toeval kwam ik er in die tijd, ergens in 2006, achter dat er in Duitsland een veel betere en grotere markt beschikbaar is. Ik had nu een auto en ging eens op onderzoek uit, gewoon Duitsland inrijden en zien waar ik zou stranden.
Ik kwam ergens in een laufhaus terecht (wist ik toen veel) en leerde daar van andere kerels dat er clubs bestonden waar het nog veel beter was, de zogenaamde saunaclubs, ze gaven mij wat adressen om mee te nemen. Een week later ging ik weer op onderzoek uit en bezocht één van de adressen, als ik het mij goed herinner was het Golden Time maar daar durf ik geen geld op te zetten.

Ondertussen had ik in dat jaar, mede door die master-keuze, promotie gekregen naar de functie van teamleider/floormanager van een deel van de technische afdeling. In de praktijk beviel dit echter ook niet heel erg, omdat ik naar mijn mening nog steeds teveel te maken had met technische zaken en dat liever alleen op hobbymatige wijze zou doen. Per toeval kwam er een functie vrij in het projectmanagement-team en daar heb ik meteen intern op gesoliciteerd, een kleine twee weken later was ik projectmanager. Ik kwam terecht in de unit voor software-projecten en kreeg van mn toenmalige werkgever veel cursussen vergoed waardoor ik erg rap bekender en beter werd in het hele projectmanagement-gebeuren.
Voor mijn gevoel had ik eindelijk mijn draai gevonden en ik was erg happy met het werk. Op P6-gebied ging ik vrijwel wekelijks naar Duitsland, inmiddels met een prive-auto want het grote aantal kilometers op de werk-auto zou ik niet kunnen verklaren bij m'n werkgever (een methode die ik tot op de dag van vandaag in stand houd), bezocht vele verschillende saunaclubs en voor mijn gevoel had ik het paradijs gevonden op seksueel gebied.

Eind 2008 kwam ik in een saunaclub in gesprek met een kerel die loper was van Partytreffs, een voor mij dan compleet nieuw concept. Weer kreeg ik enkele adressen toegeschoven en weer ging ik op onderzoekspad. De PT's bevielen mij zowaar nog meer dan de saunaclubs, het was allemaal wat losser, meer vulgair en er werd op veel plekken echt een feestje gebouwd, dit pastte veel meer in mijn eigen straatje. Tussen 2008 en nu heb ik naar schatting meer dan 100 verschillende PT's/PSC's bezocht en ik heb er nog steeds geen genoeg van. In diezelfde tijdspanne waren mijn bezoeken aan saunaclubs vrijwel nihil.

In 2009 begon ik weer in een sleur te raken op m'n werk, de omgeving was inmiddels overbekend en het soort projecten was vrij repetitief. Via-via hoorde ik over een vacature voor ervaren projectmanagers bij een internationaal fabrikant van medische software. Zo erg ervaren was ik nog helemaal niet met project-management maar ik had nu wel goede papieren en redelijk wat werkervaring dus ik besloot er maar voor te gaan. Vraag mij niet hoe (tot de dag van vandaag ben ik er zelf verbaasd over) maar op één of andere manier regelde ik het zo dat ik 20 uur per week voor dat bedrijf kon gaan werken en 20 uur per week voor m'n dan huidige werkgever kon blijven werken.
Dit ging prima voor een jaar of 2, het werk voor de nieuwe werkgever was zeer afwisselend. Regelmatig bezocht ik ziekenhuizen, GGZ-instellingen en huisartsenposten om te praten over nieuwe functionaliteiten in onze software, maar even regelmatig was ik ontwikkelaars of andere techneuten aan het aansturen. Intern klom ik wat op de ladder en het werk voor de andere werkgever werd steeds minder, eerst 10 uur in de week en sinds eind 2011 fulltime voor het "nieuwe" bedrijf.
Begin 2012 kreeg ik een nieuw kans aangeboden binnen het bedrijf, ook projectmanagement maar dan op internationale schaal. Deze kans greep ik met beide handen aan en sinds toen heb ik eigenlijk de baan die perfect bij mij past. Afwisseling ten top, ik bezoek regelmatig Roemenië, Engeland en Frankrijk, de drie landen waar het gros van onze ontwikkelteams zijn gevestigd. Dat is voornamelijk bij nieuwe projecten of revisies van huidige software. Aan de andere kant bezoek ik in Nederland en België nog steeds veel ziekenhuizen, GGZ e.d. om met gebruikersverenigingen of RvB te sparren over het verbeteren van bijvoorbeeld implementatietrajecten.
Een kleine periode vorig jaar was ik het vele reizen zat en wou ik eigenlijk iets anders, maar inmiddels heb ik heel veel hernieuwde energie en uitdaging gevonden en zie ik mijzelf nog zeker wel een paar jaar actief in m'n huidige baan.

Op het gebied van P6 ben ik nog steeds een echte PT-loper, je zult mij zelden horen of zien inmengen over de hele "PT v.s. SC" discussie, want ik ken en zie van beide concepten de voor- en nadelen. Voor mij valt het kwartje net wat meer aan de kant van de PT-scene. Mocht het dan toch echt helemaal verboden worden, waar ik zelf nog grote twijfels over heb, dan zal ik vanzelf wel weer richting de saunaclubs trekken.

Inmiddels heb ik m'n huis in Amsterdam verkocht en ben ik verkast naar een huis in Duitsland, waardoor ik semi-Duitser ben geworden. Ik zie het je al denken maar nee, de P6 is daar niet de grondreden van, ik zag teveel andere voordelen waaronder een behoorlijke financiële impuls mijnerzijde waardoor ik in éém klap bijna van m'n hypotheek af ben. Daarbij de betere leefomstandigheden en andere voordelen die Duitsland te bieden heeft.

Zo, degene die verveeld genoeg was om het hele verhaal uit te lezen en niet ergens halverwege af te haken, weet nu iets meer over mij en ik heb weer 30 minuten pleizier gehad met het schrijven van dit stukje. win-win :)

[krukar]

A new life, down under.

Over iets meer dan 4 weken is het zo ver, dan gaat deze ijsbeer z'n ijsberenvel aan de wilgen hangen en voor een periode van minimaal 5 jaar vertrekken naar Sydney als expat.
Dat betekent voor mij zo goed als geen tripjes meer in de Duitse P6-krochten, want de geringe tijd die ik in Europa door zal brengen zal dan natuurlijk aan andere zaken worden besteed.
Voor mij is dit een nieuwe stap in mijn leven/carrière en ik kijk er dan ook reikhalzend naar uit, natuurlijk zal ik vrienden/familie en andere zaken gaan missen, maar dit avontuur en deze kans is voor mij te groot om te laten passeren.
Wellicht ontdek ik in de Australische gelederen wel nieuwe mogelijkheden voor ons wandelaars ;) Mocht dat zo zijn dan zal ik er natuurlijk over rapporteren.

Bedankt aan alle beren waarmee ik de afgelopen jaren avonturen heb beleefd in de verschillende clubs, ik ga jullie niet allemaal bij naam noemen want dan vergeet ik er geheid weer één of twee. Het was mij een waar genoegen. De toptijden vroeger in LV en PTO en later het oude MC6, maar ook recentere omzwervingen in PCB en M-E zullen mij altijd bijblijven!
Ook bedankt aan de mensen van het IJBF voor het verrijken van mijn wandelervaringen en de verschillende verkregen vrijkaarten waarmee ik meermaals nieuwe clubs heb mogen verkennen.
Hopelijk zie ik sommigen van jullie over 5 jaar nog weer eens terug!

Tabee en gegroet,

Krukar

[KanariePiet]

Het ga je goed 'Down Under'! Blij dat ik je recent dan toch nog heb leren kennen in Magnum. Je bent een toffe gozer en ik wens je alle succes toe met deze nieuwe stap in je carrière!!:cool:

[Big30]

Krukar,

Om te beginnen veel suc6 down-under met de uitdaging die je daar aangaat! Misschien horen we nog iets van je en dan hebben we er een nieuwe correspondent bij.
Bedankt voor al je bijdragen en de vele info die je hebt geleverd de afgelopen jaren, met name op het gebied van de PT/PC's was je van grote waarde getuige bv de zeer gewaardeerde FAQ van deze clubs:
https://www.ijsberenforum.com/forum/showthread.php?38754-FAQ-Partytreffs-Pauschalclubs-en-RTC-s

[aamu]

Ook al kennen we elkaar dan niet in levende lijve, wil ik je via deze weg toch even het allerbeste en succes wensen met je nieuwe avontuur!

Heb je verhalen en belevingen altijd met plezier gevolgd en dat is iets wat soms ook gewoon gezegd mag worden, niet ? :)

[Bluebear]

Veel succexs met je nieuwe avontuur in Australië en laat nog eens wat van je horen. Die springende dingen met buidels zijn kangaroe's en die beertjes in de boom koala's. Niet zonder handschoenen aan te pakken. Verder inheemse vrouwen met grote neusgaten voor extra zuurstof tijdens de sex. Altijd een keer proberen. Wij zullen aan je blijven denken met z'n allen als wij in de poedels des verderfs ook een soort van "Down under" gaan doen, alleen hoeven wij niet zo ver te vliegen. Veel plezier en respect voor het avontuur waar je instapt. En bij je schaarse momenten in Europa toch maar even "zoek" raken, want het bloed kruipt waar het niet gaan kan. :wink2: :biggrin:

12083

[sneivel]

We hebben elkaar ooit eens ontmoet in Hamm, maar dat is al weer jaren geleden.. Wat wandelgebeuren is het daar wel wat anders. Veel privehuizen die zowel inn als outcalls doen. En heel veel escortagencies...
Ben zelf vele (25+) keren geweest in Australie. Maar meest round Melbourne en Perth
Veel succes

[krukar]

Kleine statusupdate vanuit Down Under!

Loopt allemaal goed hier en ik mag ondertussen vooruit kijken naar nog 3 jaar hier in Melbourne.

Qua prostitutie is het hier allemaal wat minder, de actie vind vooral plaats in Sydney en dan vooral in "brothels" (seksclubs zoals we die kennen in Nederland).
Meeste van de vrouwen die daar werken zijn Chinees, Thais of Filipijns, dus eigenlijk zoals in Azië maar dan voor veel hogere prijzen (200-240 Australische Dollar per uur voor PMC en NMC). In Melbourne vind je iets meer Australische/Aboriginal dames maar zijn de prijzen ook nog wat hoger en de service hetzelfde. Heb er om die redenen nog niet zoveel gebruik van gemaakt.

Voor de prostitutie moet je hier dus niet heenkomen en kun je beter naar Azië of Zuid Amerika, maar voor het land zelf daarentegen!
Was er ooit al eens eerder een jaar geweest, maar nu lijkt het zelfs nog beter. Toffe mensen, super natuurgebieden en zoveel te zien.
Enkele highlights zover zijn onder andere Sydney, Canberra (de hoofdstad en een fantastische, supergroene stad met heel veel te zien en doen) en natuurlijk de standaard toeristen-dingen zoals de Blue Mountains en Ayers Rock.

Mocht je nou toch om één of andere reden in Australië zijn en je hebt hoge nood, ga dan naar Brisbane. Buiten dat het klimaat daar altijd goed is, is er wat meer actie met dvp's en zijn de prijzen iets schappelijker (rond de 100-150 Australische dollar en daar kun je meestal ook wel een PZC bij versieren). Ook daar echter is het Aziatische vrouwen ten over (vooral Thais in Brisbane).

Volgende week vrij en dan ga ik een leuk tripje maken; eerst met de trein van Melbourne naar Cairns en dan van daar met het vliegtuig naar Perth (kost geen drol hier). Zal daar ook nog wel wat onderzoek doen naar de DVP markten :)

Groeten,

Krukar

[Badslippers]

Zitten er ook vluchtelingen in "Down Under"?

[Willem2]

Zitten er ook vluchtelingen in "Down Under"?

Lees nog eens goed Badslippers..... daar zijn alleen maar vluchtelingen.

[uurtje]

West Europese vrouwen vind je o.a. bi het dure 'Langtrees'. Een zeg maar YabYum achtige tent die je in Australië als keten hebt. Bijzonder fraaie website. Altijd redelijk up to date. Maar ja, prijzen niet zoals in Europa en service al helemaal niet.

Mocht je info op willen doen (wel een account aanmaken want anders zie je niets);

http://forums.punterplanet.com/forum/20-australian-reviews/

http://www.talkinsex.com/forums/all-about-escorts-massage-brothels-australia.649/


de digitale zoektocht kan eventueel via 'locanto' plaats vinden.

Succes....


Trouwens...al met al toch wel een duur land hoor.

[benijsbeer]

Heey krukar, heel lang geleden dat we elkaar hebben gezien. Oud en nieuw met wijze grijze in ambrosia gevierd en dan gaan de gedachten uiteraard weer terug naar de oude mc sex tijden die we samen hebben doorgebracht. Es war einmal.

Ik wens je veel plezier daar. Ik denk dat je beter naar swinger clubs kunt zoeken daar.

Wie weet komen we elkaar in Sydney nog eens tegen. Ik hoop er dit jaar ook weer eens naar toe te gaan.

Wat betreft de prijzen daar. Ik heb zelden een duurdere stad meegemaakt. 450 dollar voor een (toegegeven luxere) hotelkamer is zo'n beetje het vijf tot tienvoudige van wat je in Duitsland betaald. De sex heeft ook zo'n verhouding.

Als je erheen vliegt maak dan een tussenstop in Bangkok. Doe ik ook altijd. Ik kan je de facebook naam van een betrouwbare taxi chauffeuse geven die je overal heen kan brengen. Voor mij is dat pattaya.

Dat breekt de lange vlucht en dat maakt de vlucht veel aangenamer.

Succes aldaar en houd ons op de hoogte.


Verzonden vanaf mijn iPad met Tapatalk